تحلیل محتوا روشی است برای تحلیل کمی اسناد متنی که به طور گسترده در علوم اجتماعی و انسانی مورد استفاده قرار می گیرد. ماهیت آن تعیین قابل اعتماد معنی و جهت یک پیام متنی خاص با شمارش واحدهای معنایی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
هر اسنادی که حاوی پیام های متنی باشد می تواند به عنوان موضوع تحقیق مورد استفاده قرار گیرد. به ویژه ، مقالات روزنامه ها ، سخنرانی های عمومی شخصیت های عمومی و سیاسی ، کتاب ها ، پاسخ به پرسشنامه ها ، دفتر خاطرات ، نامه ها ، بیانیه های رسمی و … تجزیه و تحلیل محتوا می تواند به صورت دستی و خودکار انجام شود. گزینه دوم برای مطالعه آرایه های زیادی از داده های متنی استفاده می شود و به فناوری رایانه و برنامه های آماری ویژه نیاز دارد.
گام 2
برای انجام تجزیه و تحلیل محتوای مستقل ، بدون استفاده از ابزار پردازش خودکار ، اول از همه ، تعیین آرایه داده هایی که کار با آنها انجام می شود ، ضروری است. به عنوان مثال ، اگر برنامه ریزی شده باشد که بتوان پوشش خبری از یک مبارزات انتخاباتی منطقه ای را در مطبوعات تجزیه و تحلیل کرد ، پس نمونه مورد نیاز کلیه نشریات روزنامه با این موضوع برای دوره انتخاب شده خواهد بود.
مرحله 3
مرحله دوم در روش تجزیه و تحلیل محتوا ، انتخاب واحدهای معنایی است که ارتباط مستقیمی با مسئله مورد مطالعه دارند. کلمات ، نام ها ، عبارات فردی که بار معنایی اصلی دارند ، می توانند به عنوان یک واحد معنایی عمل کنند. به عنوان مثال ، در چارچوب مبارزات انتخاباتی ، چنین واحدهایی می تواند نام کاندیداها ، عبارات "مدرنیزاسیون اقتصاد" ، "توسعه تجارت کوچک" ، "مبارزه برای قدرت" و غیره باشد. علاوه بر این ، واحدهای معنایی انتخاب شده باید برای همه متون مورد مطالعه مشخص باشد.
مرحله 4
مرحله بعدی یکی از مهمترین مراحل تجزیه و تحلیل محتوا است. این یک کدگذاری از واحدهای متن است. ماهیت آن در تدوین قوانینی برای همبستگی واحدهای معنایی با لیستی از دسته های تحلیل نهفته است. نتیجه مرحله کدگذاری ، توسعه یک رمزگذار است که شامل نه تنها لیستی از شاخص های مشاهده شده ، بلکه همچنین داده هایی درباره سندی است که در آن وجود دارد. اگر ما در مورد مقالات روزنامه صحبت می کنیم ، نام نشریه ، شهر ، تاریخ انتشار ، قالب ، تعداد صفحات ، قرارگیری صفحه و مواردی از این دست در نظر گرفته خواهد شد.
مرحله 5
پس از شکل گیری نمونه ای از پیام ها ، انتخاب واحدهای معنایی و ایجاد یک رمزگذار ، آنها مستقیماً به تحلیل متن می پردازند. در عمل ، این در تدوین فرهنگ لغت بیان می شود که در آن هر مشاهده (واحد معنایی) مطابق با قوانین رمزگذار به نوع یا کلاس خاصی تعلق دارد. پس از آن ، محاسبه کمی استفاده از تمام واحدهای معنایی انجام می شود. یک نکته مهم همچنین نسبت دادن ارزیابی های خاص (مثبت ، منفی یا خنثی) به منابع اصلی است. به عبارت دیگر ، یک رتبه بندی نسبتاً خوب لازم است. مقیاس گذاری با مقایسه دو به دو یا به اصطلاح روش مرتب سازی Q به طور سنتی به عنوان روش رتبه بندی استفاده می شود. می توانید در مورد هر دو این تکنیک ها در کتاب های درسی جامعه شناسی کاربردی یا علوم سیاسی بیشتر بدانید.
مرحله 6
روش تجزیه و تحلیل محتوا با محاسبه کمی داده های به دست آمده و محاسبه میانگین حساب مقیاس برای هر مورد به پایان می رسد. سپس میانگین امتیازات بدست آمده به روشی خاص رتبه بندی می شوند.
