رشد اقتصادی به عنوان شاخص موضوعی توصیف وضعیت کشور در نظر گرفته می شود. این امر به دلیل افزایش سرانه تولید ناخالص ملی کشور و همچنین افزایش ظرفیت تولید است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای اندازه گیری رشد اقتصادی دو روش وجود دارد. اولین مورد اندازه گیری با استفاده از رشد سالانه تولید ناخالص ملی است. مورد دوم از طریق افزایش نرخ خالص محصول ملی است.
گام 2
مسیر رشد اقتصادی را تعیین کنید ، یعنی: گسترده یا فشرده. با یک مسیر رشد گسترده ، افزایش حجم جذب نیروی کار برای انجام فرآیند تولید وجود دارد. به همین دلیل ، اشتغال نیروی کار افزایش یافته و در نتیجه نرخ بیکاری کلی در کشور کاهش می یابد. با یک مسیر گسترده ، به دلیل افزایش تعداد جمعیت شاغل ، حجم تولید نیز افزایش می یابد. بنابراین ، نیروی کار مردم با هدف تولید و فروش کالاها یا خدمات است.
مرحله 3
برای افزایش خروجی محصولات ، تعداد بیشتری از دارایی های ثابت تولید ، منابع مادی و غیرمادی مصرف می شود. در نتیجه ، توسعه و استخراج منابع طبیعی جدید برای معرفی بیشتر آنها به روند تولید افزایش خواهد یافت. در نتیجه رشد اقتصادی از طریق مسیر گسترده ، سرمایه گذاری برای تأمین مالی تولید افزایش یافته افزایش می یابد. با افزایش مسیر رشد ، بازدهی استفاده از منابع تولید و نه حجم آنها مانند روش گسترده افزایش می یابد. به دلیل افزایش بهره وری تولید ، کیفیت کار و همچنین خروجی کالاها یا خدمات بیشتر افزایش می یابد.
مرحله 4
محاسبه شاخص ها برای اندازه گیری رشد اقتصادی. این موارد عبارتند از: نرخ رشد ، سرعت رشد و نرخ رشد. نرخ رشد به عنوان نسبت مقدار شاخص دوره فعلی به مقدار شاخص دوره پایه محاسبه می شود. نرخ رشد به صورت ضرب نرخ رشد در 100٪ تعریف می شود. نرخ رشد به عنوان تفاوت بین نرخ رشد و 100٪ محاسبه می شود.
