اکثر سازمانها بودجه هدفمندی را از صندوق های اعتماد ، بودجه بودجه و منابع دیگر دریافت می کنند. برای سازمان های بودجه ای ، فرآیند به دست آوردن بودجه با تصمیمات خزانه داری دولت تنظیم می شود ، و برای شرکت های تجاری ، دریافت صحیح و استفاده از بودجه تا حدودی دشوار است.
لازم است
نتیجه مالی بی سود
دستورالعمل ها
مرحله 1
بودجه اختصاصی تا زمانی که تأیید دریافت آن تأیید نشود ، یعنی تا زمانی که سازمان کلیه شرایط تأمین اعتبار را تأمین نکند ، درآمد نیست. این مبلغ به عنوان درآمد در دوره ای که هزینه های مربوط به تحقق شرایط برای به دست آوردن تأمین مالی هدفمند انجام شده است ، شناخته می شود.
گام 2
از آنجا که بودجه پس از پایان دوره گزارش و تهیه صورتهای مالی تخصیص داده می شود ، در تأمین مالی برای جبران خسارت مشکلاتی ایجاد می شود. اگر برای دریافت وجوه پیش بینی شده باشد ، تشخیص هزینه در دوره گزارش نادرست است ، زیرا اصل مکاتبات بین درآمد و هزینه نقض شده است. با این وجود ، بدون تعیین مقدماتی نتیجه مالی بی سود ، این سازمان بودجه ای را برای جبران خسارت دریافت نخواهد كرد.
مرحله 3
به دست آوردن داده های دقیق در مورد دریافت خسارات تأمین مالی هدفمند که در دوره های گذشته بوجود آمده است ، اتفاقی است که مستلزم تغییر در برآورد حسابداری است و همچنین ایجاد تعدیل در گزارش پس از بسته شدن ترازنامه. بنابراین ، برای دریافت تأمین مالی هدفمند ، صورتهای مالی شفاف را تهیه کنید ، نسبت هزینه ها به میزان تأمین مالی به هزینه های معوق را تعیین کنید. سپس هزینه ها را به دوره دریافت اعتبار منتقل کنید.
مرحله 4
بودجه هدفمند را می توان برای سرمایه گذاری های سرمایه ای یا هزینه های عملیاتی تأمین کرد. اگر بودجه به صورت یارانه یا یارانه از صندوق های بیمه اجباری دولت یا بودجه های دیگر دریافت شود ، پس از آن به عنوان درآمد از منابع دیگر در نظر گرفته می شود و در درآمد ناخالص مالیات لحاظ می شود. اما کمک های بلاعوض و یارانه ها که پرداخت های مکرر هستند ، با هزینه های سرمایه ای که شامل پرداخت برای خرید دارایی های ثابت ، سهام اضطراری و استراتژیک کالا و جبران خسارت است ، متفاوت است.
مرحله 5
کلیه هزینه های خرید دارایی های ثابت ، که با هزینه تأمین مالی هدفمند توسط دولت انجام می شود ، قابل استهلاک نیست ، زیرا در واقع آنها با هزینه دولت انجام شده است ، و نه با هزینه مودیان.
