بسیاری از مردم چنین کلیشه ای دارند که همه بانک ها بسیار ثروتمند هستند و پول صاحبان آن رشد تصاعدی دارد. اما هنوز ، برای تأیید یا افشای این گفته ، ارزش دارد که درآمد و هزینه بانک های تجاری را درک کنیم.
آنچه درآمد و هزینه بانک ها را تشکیل می دهد
درآمد بانک شامل سپرده های ساکنان کشور ، سود وام های برگشتی ، سود سهام سهام شرکت هایی است که در آن به عنوان سهامداران ذکر شده است.
هزینه های بانک ها به معنای تعهد سود سپرده ها ، صدور وام های مصرفی و سایر وام ها ، حفظ کارایی کلیه شعب ، پرداخت حقوق کارمندان است. لازم به ذکر است که بیشتر شعب بانک های تجاری خودکفا هستند ، یعنی درآمد شعبه باید برای پرداخت مردم ، قبض های آب و برق ، اجاره و سایر هزینه ها کافی باشد. اگر شعبه از نظر استراتژیک مهم اما بی سود باشد ، پول برای ادامه کار از شعبه اصلی تأمین می شود.
نحوه کار بانک ها
ساختار کار بانک ها گردش مداوم وجوه را فرض می کند. سیاست افزایش وجوه در سازمان بر اساس سرمایه گذاری و سرمایه گذاری مجدد وجوه ورودی است.
بانک ها از صدور وام به اشخاص حقوقی و همچنین وام های رهنی و مصرفی بسیار خوشحال هستند. به شرط بازپرداخت حدود 20٪ از وجوه ، سود وجوه برگشتی برای پوشش زیان و اطمینان از سود کافی است.
بانک های تجاری کارمندان تحلیلگران و بازرگانان خود را دارند که به سرمایه گذاری در اوراق بهادار سازمان های دیگر کمک می کنند ، در آینده می توانید سود سهام خود را دریافت کنید و حتی پس از مدتی با سود به فروش برسید.
همچنین شناخته شده است که بانک ها اغلب فروشگاه های مختلف زنجیره ای را در قلمرو کشور باز می کنند ؛ فروش لوازم الکترونیکی ، مواد غذایی و سایر کالاهای اساسی از محبوبیت خاصی برخوردار است.
همه این اقدامات به منظور سودآوری و بهره سود سپرده های مردم انجام می شود. یعنی در مدیریت بانک باید افرادی وجود داشته باشند که بتوانند کارها را سازماندهی کنند و می دانند چگونه برای بدست آوردن سود خوب پول سرمایه گذاری کنند.
