جاذبه بین فردی مفهومی روانشناختی است که عاطفه ، همدردی و رابطه بین افراد را تعریف می کند. معمولاً افراد نه تنها دیگران را درک می کنند ، بلکه نگرش خود را نسبت به آنها شکل می دهند. جاذبه در روابط بین فردی توسط عوامل خاصی شکل می گیرد که اکنون آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
عوامل خارجی جذب بین فردی
غالباً ، ما یک شخص را با توانایی ارائه خود ارزیابی می کنیم. عوامل خارجی وجود دارد که نقش بسزایی دارند ، اگرچه در نگاه اول ارتباط خاصی با ارتباط ندارند.
1. جامعه پذیری ، توانایی حفظ مکالمه ، میل به پسندیدن ، توانایی جلب توجه. هرچه فرد با چنین روشهای بی تکلف بیشتری احساس همدردی کند ، برای دیگران جذابیت بیشتری دارد.
2. مجاورت فضایی. نزدیک بودن به یکدیگر همیشه اعتماد خاصی را برمی انگیزد. فقط از منطقه ویژه 0.5 متری عبور نکنید ، زیرا صمیمی است ، هرگونه نفوذ به عنوان نقض مرزها تلقی می شود.
3. حالت عاطفی فرد. یک فرد سرحال و خوشحال برای دیگران جذاب است ، اما فرد مبتلا به افسردگی دیگر چندان جذاب نیست.
به این ترتیب افراد حتی قبل از شروع مکالمه با او بلافاصله تصور را از فرد می گیرند.
عوامل داخلی جذب بین فردی
این عوامل جذب مستقیماً در لحظه ارتباط شکل می گیرند.
1. عامل اصلی سبک ارتباطی است. رفتار مکالمه مهمترین چیزی است که شخص را مکالمه می کند یا او را مجذوب خود می کند. بی تدبیری ، بی ادبی ، بی ادبی - این همان چیزی است که می تواند نگرش شما نسبت به یک فرد را برای همیشه خراب کند.
2. تشابه. هرچه شخص از نظر سبک زندگی ، وضعیت یا سرگرمی به شما شباهت بیشتری پیدا کند ، همدردی بیشتری پیدا می کند.
3. جذابیت بدنی. افراد زیبا همیشه در ارتباط هستند - این یک واقعیت است.
از عوامل فوق می توان عمدی استفاده کرد. فرقی نمی کند که به کدام شخص از فرهنگ تعلق داشته باشد ، غالباً همه مردم با یک چیز همدرد هستند ، بنابراین این عوامل برای جذب در ارتباطات بین فرهنگی مناسب هستند.
