نقدینگی فعلی شرکت با نسبت متناظر تعیین می شود که به آن نسبت پوشش نیز گفته می شود. برای تعیین نیاز به استفاده از داده های ترازنامه برای دوره گزارش است. این شاخص به شما امکان می دهد تعیین کنید آیا این شرکت قادر به مقاومت در برابر تغییرات سریع بازار است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ارزش دارایی های جاری شرکت را تعیین کنید. برای انجام این کار ، به ترازنامه در فرم شماره 1 مراجعه کنید و از خط 290 "دارایی های جاری" مقادیر خط 230 "حساب های دریافتنی بلند مدت" و خط 220 "بدهی بنیان گذاران برای مشارکت در سرمایه مجاز را کسر کنید. " اگر فاکتورهای ذکر شده در شرکت وجود نداشته باشد ، کافی است مقادیر کل را برای بخش 2 ترازنامه در نظر بگیرید.
گام 2
میزان بدهی های کوتاه مدت سازمان را پاک کنید. برای انجام این کار ، لازم است که از اندوخته های هزینه های آینده (سطر 650) و درآمد معوق (خط 640) از خط 690 ترازنامه در فرم شماره 1 کسر شود که مجموع بخش 5 را منعکس می کند. متناوباً ، می توانید خطوط 610 ، 620 و 660 را اضافه کنید.
مرحله 3
نسبت نقدینگی جاری را که برابر با نسبت دارایی های جاری به بدهی های کوتاه مدت جاری است ، محاسبه کنید.
مرحله 4
بدون استفاده از ترازنامه نسبت جریان را پیدا کنید. برای این کار باید مقدار وجوه سازمان را به صورت نقدی و روی حساب جاری ، اوراق بهادار ، مطالبات و موجودی کالا محاسبه کنید. مقدار حاصل را بر میزان اعتبار ، وامها و حسابهای قابل پرداخت تقسیم کنید.
مرحله 5
مقدار به دست آمده نسبت پوشش را تجزیه و تحلیل کنید و نقدینگی فعلی شرکت را مشخص کنید. هرچه این نسبت بیشتر باشد ، شاخص پرداخته پذیری سازمان نیز بالاتر خواهد بود. بسته به صنعت و حوزه فعالیت شرکت ، اگر نقدینگی در محدوده 1 تا 3 باشد ، بهینه در نظر گرفته می شود. مقدار پایین تر نشان دهنده ریسک مالی بالا همراه با عدم توانایی پرداخت حساب های جاری است. اگر ضریب بالاتر از 3 باشد ، لازم است که نگرش به ساختار سرمایه تجدید نظر شود ، زیرا از آن به طور غیر منطقی استفاده می شود.
