نقدینگی یک شرکت مهمترین ویژگی مورد استفاده در ارزیابی وضعیت مالی آن است. در روند تجزیه و تحلیل نقدینگی ، شرکتها توانایی آن را در پرداخت به موقع تعهدات مالی از طریق فروش دارایی را در نظر دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به منظور تعیین نقدینگی فعلی سازمان ، از نسبت نقدینگی فعلی استفاده کنید. همچنین نسبت دیگری به نام - نام دیگر دارد. این اندیکاتور کلیت شرکت با دارایی در گردش را مشخص می کند و نشان می دهد که چند روبل دارایی جاری با یک روبل بدهی جاری روبرو می شود. نسبت نقدینگی جاری به عنوان نسبت ارزش واقعی کلیه دارایی های جاری به بدهی های کوتاه مدت سازمان محاسبه می شود.
گام 2
هنگام محاسبه نسبت نقدینگی جریان از کل دارایی های جاری ، مقدار مالیات بر ارزش افزوده دارایی های به دست آمده و میزان هزینه های معوق را کم کنید. بدهی های کوتاه مدت را با میزان درآمد معوق ، اندوخته های هزینه های آینده و پرداخت ها و همچنین وجوه مصرفی کاهش دهید. منطق محاسبه این شاخص این است که سازمان بدهی های کوتاه مدت خود را بیشتر با هزینه دارایی های جاری پرداخت می کند. این بدان معناست که اگر دارایی های جاری بیش از بدهی های جاری باشد ، شرکت از نظر تئوری موفق است.
مرحله 3
به یاد داشته باشید که مقدار شاخص نقدینگی فعلی باید حداقل دو باشد. با این حال ، این مقدار نشانگر است. رشد نسبت نقدینگی فعلی در پویایی جنبه مثبت شرکت است.
مرحله 4
هنگام ارزیابی نقدینگی فعلی همراه با این نسبت ، می توانید از شاخص سرمایه در گردش خود سازمان استفاده کنید. به عنوان تفاوت بین حقوق صاحبان سهام و دارایی های غیرجاری تقسیم بر دارایی های جاری تعریف می شود. این ضریب مشخص کننده میزان سرمایه در گردش تشکیل شده در هزینه سرمایه خود شرکت است. نسبت تهیه دارایی های در گردش خود باید حداقل 0 ، 1 باشد. اگر هر دو شاخص در نظر گرفته شده با مقادیر استاندارد مطابقت نداشته باشند ، آنگاه شرکت غیر نقدی محسوب می شود. اگر حداقل یکی از آنها مطابق با استاندارد تعیین شده باشد ، قابل بازیابی است.
