با تحلیل بنیادی بازار ارز ، مانند سایر بازارها ، آنها از بررسی های ویژه و تحلیلی با شاخص های احتمالی گرافیکی و عددی استفاده می کنند ، به نام شاخص هایی برای تجزیه و تحلیل بنیادی. چنین داده هایی معمولاً هر ماه منتشر می شود ، به استثنای شاخص های سه ماهه - تولید ناخالص و اشتغال.
نشانگر به عنوان یک جفت عدد استاندارد به نظر می رسد ، یکی از آنها دوره گزارش را نشان می دهد و دیگری یک تجدید نظر ماهانه قبل از دوره گزارش است. به عنوان مثال ، داده های گزارش ژوئن در ژوئیه منتشر می شود ، در همان مکان ، شاخص های ماه مه در شماره دوم گنجانده شده است. این روش نمایه سازی به موسساتی که آمار اقتصادی را جمع آوری می کنند کمک می کند تا همراه با شاخص های اولیه ژوئن ، ارقام دقیق تر و تنظیم شده برای ماه مه را بدست آورند.
شاخص ها در زمان های مختلف در این سیاره منتشر می شوند ، به عنوان مثال ، در ایالات متحده ، این اتفاق ابتدا در ساعت 8:30 صبح ، سپس دوباره در ساعت 10:30 صبح رخ می دهد. فراموش نکنید که اولین نشریاتی است که حداکثر اطلاعات مربوط به واحد پول را در اختیار شما قرار می دهد ، بنابراین افتتاح مبادلات ارزی ایالات متحده در ساعت 8:20 صبح انجام می شود ، فقط به این دلیل که زمان کمی برای تهیه و جمع آوری اطلاعات لازم باشد.
شاخص های کلان
یکی از گروه های شاخص های تحلیل بنیادی ، شاخص های کلان است. متوسط دستمزد ساعتی شاخص تورم احتمالی است که با افزایش ارزش نیروی کار رابطه نزدیک دارد. میانگین هفته کاری - شاخص نشانگر میانگین ساعات کار در هفته کاری متوسط طی یک ماه است. بیشتر اوقات هنگام تجزیه و تحلیل وضعیت استخدام در یک کشور استفاده می شود.
پروانه های ساختمانی شاخصی است که تعداد پروانه های صادر شده برای ساخت خانه های جدید را نشان می دهد. سطح رفاه جمعیت را نشان می دهد. تعداد سهام تولیدی شاخص تعداد ذخایر کالاهای تولیدی ، محصولات نیمه تمام و اجزای سازنده است. به شما امکان می دهد رکود موجود در حوزه اقتصادی کشور را شناسایی کنید. هزینه های ساخت - شامل گزارشی از هزینه های ساخت مسکن ، ساخت و ساز در بخش غیر مسکونی و هزینه های دولت برای ساختمان های جدید است. افزایش هزینه های ساخت و ساز به معنی بهبود کیفیت زندگی برای اکثریت قریب به اتفاق مردم است. وام برای خرید کالاهای مختلف شاخص قدرت خرید مردم است. هرچه مقادیر این شاخص بالاتر باشد ، مصرف کننده اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند و از "بدهی" نمی ترسد.
تحلیلگران دائمی "مجموع پولی"
یکی از مهمترین شاخص های اقتصادی تورم است که سطح آن در ایالت تعیین کننده نظام سیاسی پولی بانک مرکزی است. این سطح است که ارتباط تنگاتنگی با سیستم پولی دولت و از این رو نرخ ارز واحد پول خود در بازار بین المللی دارد. به لطف تورم ، اقتصاد دولت به نوعی فشار سنج مجهز است که نشانگر عملکرد صحیح سیاست اقتصادی است.
در واقع ، در اصل ، پول "خون" است که در رگ های پایگاه اقتصادی جریان دارد و به طور طبیعی لازم است که این رگه ها تخلیه نشوند ، و تعداد اسکناس ها بهینه است. برای جلوگیری از رکود یا سایر فرایندهای مخرب ، پول در گردش در اقتصاد دولت نباید کمتر از مقدار تعیین شده باشد ، بلکه نباید از این تعداد فراتر رود ، زیرا چنین دستکاری هایی می تواند منجر به بحران شود. با بازگشت به بانک مرکزی ایالت ، که نمی توان نقش آن را در کنترل تورم اغراق آمیز دانست ، می توانیم اضافه کنیم که این کنترل بالاترین اولویت در سیاست های اعتباری محسوب می شود. خدمات مالی در سطح ایالت تقریباً در هر کشوری به کنترل و اندازه گیری فرایندهای تورم توجه ویژه ای دارند.
تجزیه و تحلیل مسائل مربوط به تورم ، اطلاعات لازم را برای تعیین عملکرد در سیستم سیاسی پولی ، که به طور مستقیم به نرخ ارز و شکل گیری آن مربوط است ، برای بانک مرکزی ارائه می دهد. مجموع پولی شاخص های جدی در ارزیابی فرآیندهای تورم و بازتاب عرضه پول در گردش است. با این وجود ، بیشتر و بیشتر ، اقتصاد مدرن ترکیبی از مدل های اقتصادی پولی و کازئینی است ، اگرچه از مصالح پولی به درستی در تحلیل ها و مطالعات مختلف استفاده می شود.
