همه مشاغل با نیاز به خدمات بانکی روبرو هستند که بدون گرفتن مقدار مشخصی از کارمزد کامل نمی شود. این هزینه ها از مدت ها قبل به امری عادی تبدیل شده است ، اما برای بسیاری از حسابداران همچنان دردناک است ، زیرا حسابداری آنها کاملاً خاص است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در حسابداری هزینه های مربوط به کارمزد بانک نسبت به سایر هزینه های شرکت در نظر بگیرید. این قانون در بندهای 4 و 11 PBU 10/99 "هزینه های سازمان" مشخص شده است. طبق بند 18 PBU 10/99 ، این هزینه ها در تاریخ ارائه خدمات بانکی شناسایی می شوند و نه در تاریخ انتقال واقعی پرداخت. با این وجود ، در مورد مشاغل کوچک ، که حسابداری به صورت نقدی انجام می شود ، کمیسیون بانک فقط با پرداخت می تواند شناسایی شود.
گام 2
فقط براساس یک توافق نامه مناسب با بانک همکاری کنید. در این سند باید به طور واضح کلیه عملیات و سایر مواردی که کمیسیون برای آنها محاسبه می شود ذکر شود و همچنین اندازه آن مشخص شود. مبلغ کمیسیون را می توان به عنوان مقدار مشخصی بیان کرد یا به عنوان درصدی از معامله یا پرداختی که با کمک بانک انجام شده است.
مرحله 3
کمیسیون بانک را در مورد حق تقدم آن در حسابداری منعکس کنید. برای انجام این کار ، شما باید در حساب 76 "تسویه حساب با طلبکاران و بدهکاران مختلف" وام خود را در مکاتبات با حساب 91.2 "سایر هزینه ها" باز کنید. همچنین ، بسته به عملیاتی که کمیسیون برای آن متهم شده است ، ممکن است وام به حساب 60 "تسویه حساب با پیمانکاران و تأمین کنندگان" افتتاح شود.
مرحله 4
کارمزد بانک را پرداخت کنید و سپس با انتقال بدهی از حساب 76 به اعتبار حساب 51 "حساب های جاری" آن را بنویسید. اگر کارمزد بانک مربوط به عملیاتی است که از طریق سیستم مشتری-مشتری انجام می شود ، در برخی موارد می توان آنها را به حساب 97 "هزینه های معوق" پرداخت کرد.
مرحله 5
کمیسیون بانک را در حسابداری مالیاتی در نظر بگیرید ، و آن را به هزینه های غیر واقعی و یا سایر شرکت ها معرفی کنید ، و در نتیجه پایه مشمول مالیات را کاهش دهید. یک استثنا سیستم مالیات USN با هدف "درآمد" و اقلام تعهدی UTII است. در این موارد ، کمیسیون بانک بر داده های وارد شده در اظهارنامه مالیاتی و محاسبه مالیات تأثیری نمی گذارد.
