نسبت تأمین مالی ، به عنوان شاخص ، ثبات اقتصادی مشخصی از حوزه محیط اقتصادی را که شرکت در آن فعالیتهای اصلی خود را انجام می دهد ، نشان می دهد. معمولاً نتایج پاسخ فعال و م hisثر وی به عوامل مختلف درونی و بیرونی متغیر در نظر گرفته می شود.
ثبات مالی یک شرکت لزوماً باید مبتنی بر مازاد درآمد مداوم نسبت به هزینه ها ، استفاده کارآمد از منابع مادی و روند تولید بدون وقفه باشد. نسبت تأمین مالی دقیقاً از فعالیتهای اقتصادی و تولیدی سازمان محاسبه می شود. به عبارت دیگر ، این یکی از شاخص های اصلی پایداری شرکت است.
نحوه ارزیابی وضعیت اقتصادی
برای ارزیابی صحیح وضعیت اقتصادی فعلی ، باید نسبت تأمین مالی را بدست آورید. محاسبه می شود با نسبت منابع خود شرکت به وجوهی که به عنوان وام طبقه بندی می شوند. این فرایند براساس نتایج ترازنامه انجام می شود.
یک شاخص مشابه تعیین می کند که دارایی های سهم از سرمایه شخصی تشکیل شده باشد. این عامل به طور مستقیم استقلال یک نهاد تجاری از منابع مختلف خارجی منابع مادی را مشخص می کند.
شاخص های ضریب قابل قبول
اگر وضعیت اقتصادی مطلوب باشد ، نسبت بودجه بیش از یک خواهد بود. اگر شاخص به این پارامتر نرسد ، خطر ورشکستگی وجود دارد ، در نتیجه ، اخذ وام از م institutionsسسات مالی با مشکل مواجه خواهد شد.
یک پارامتر به همان اندازه مهم برای ارزیابی سطح کارآیی چشم انداز شرکت ، ضریب تأمین مالی پایدار است. این را می توان با نسبت مقدار کل کلیه بدهی های بلند مدت موجود و همچنین حقوق صاحبان سهام به دارایی های مادی ثبت شده در ترازنامه تعیین کرد. چنین شاخصی دقیقاً منعکس کننده بخشی از دارایی است که از طریق منابع دائمی تأمین می شود. به عبارت دیگر ، این بخشی از روشهای دریافت منابع مادی است که مدتهاست در یک فعالیت صنعتی یا اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد.
هر بنگاه اقتصادی باید برای اطمینان از ثبات فعالیت های خود و برای بلند مدت تلاش کند. دستیابی به چنین هدفی تنها با وابستگی کافی کم به طلبکاران و سرمایه گذاران امکان پذیر خواهد بود. در حال حاضر ، یک ویژگی خاص وجود دارد - دارایی های مشهود خود در حداقل مقدار سرمایه گذاری می شوند ، بقیه دریافت وجوه از طریق وام های مختلف انجام می شود. این بهترین روش برای توسعه فعالیت ها با حداقل هزینه صرف منابع مادی است.
