نتیجه مالی نتیجه فعالیت اقتصادی بنگاه اقتصادی ، افزایش یا کاهش سرمایه سهام آن است. با مقایسه هزینه ها و درآمد دریافتی برای یک دوره خاص تعیین می شود. شاخص های اصلی مشخص کننده نتیجه مالی سود و زیان است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در عمل ، متداول ترین روش برای محاسبه نتیجه مالی به شرح زیر است. برای یک دوره زمانی خاص (سه ماهه ، ماه) ، مقدار پول نقد و غیر نقدی وجوه دریافتی و هزینه شده محاسبه می شود. اختلاف مثبت حاصل - سود ، منفی - ضرر. اگر تراز وجوه را در ابتدای دوره به اختلاف حاصل اضافه کنیم ، مانده واقعی آنها را خواهیم داشت.
گام 2
با وجود این ، با وجود راحتی این روش ، کاملاً درست نیست. نتیجه ای که دریافت کردیم جریان نقدی موثر یا گردش وجه نقد است ، یعنی تفاوت بین درآمد و هزینه برای یک دوره خاص. مبلغ دریافت شده توسط ما ، که پول واقعی است ، در واقع ممکن است تعهدات پولی باشد. به عنوان مثال ، این می تواند پیشرفت هایی باشد که شرکت به دلیل تأمین کالاهای دریافتی به تأمین کنندگان بدهکار است.
مرحله 3
برای تعیین نتیجه مالی ، دانستن تفاوت بین دریافت و پرداخت کافی نیست. این سود است که باید محاسبه شود ، یعنی تفاوت بین درآمد و هزینه. در این حالت ، درآمد ، اگر با مبلغ دریافتی برابر نباشد ، "هنگام حمل" تعیین می شود. این روش فرض می کند که بنگاه اقتصادی هنگام انتقال کالا به خریدار درآمد دریافت می کند و نه هنگام دریافت پول. به همین ترتیب ، هزینه ها در زمان دریافت کالا از تأمین کننده در نظر گرفته می شود.
مرحله 4
با این روش تعیین نتیجه مالی با جریان نقدی منفی ، سود می تواند مثبت باشد. اگر جریان نقدینگی در یک دوره طولانی محاسبه شود ، دیر یا زود ، به شرط پرداخت مشتری ، مثبت خواهد بود. برای سود نمی توان همین حرف را زد.
مرحله 5
اما این روش معایبی نیز دارد. اولاً ، اطلاعات مربوط به درآمد و هزینه دریافتی ممکن است فقط پس از مدتی در دسترس باشد. ثانیا ، درآمد محاسبه شده "هنگام حمل" با میزان وجوه موجود در حال حاضر مطابقت ندارد. بنابراین ، برای کنترل موجودی های نقدی ، لازم است جریان های نقدی شرکت ("هنگام حمل") تجزیه و تحلیل شود و جریان نقدینگی برنامه ریزی شود.
