لیزینگ یک روش خاص از فعالیت سرمایه گذاری است. در واقع ، لیزینگ اجاره ای طولانی مدت از اموال اعم از منقول و غیر منقول است. این چیزی شبیه وام کالایی است که در اختیار مستاجر قرار می گیرد. در قرارداد اجاره اغلب حق خرید مجدد ملک پیش بینی شده است.
ویژگی های اصلی لیزینگ
در کشور ما استفاده از لیزینگ از نظر تجدید دارایی های تولید و افزایش رقابت پذیری تولید از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین ، لیزینگ به عنوان نوعی سرمایه گذاری بسیاری از مشکلات مهم اقتصادی را حل می کند.
نهادهای لیزینگ ، به عنوان مثال کسانی که در این فرایند دخیل هستند ، موجر - یک شخص حقوقی است که مال را به اجاره منتقل می کند ، مستأجر - یک شخص حقوقی است که ملک را برای استفاده و فروشنده ملک مورد اجاره دریافت می کند - تولیدی که تجهیزات را تولید می کند.
یک امتیاز بزرگ در رابطه با سایر اشکال سرمایه گذاری این واقعیت است که وام پولی را تأمین نمی کند ، کنترل هزینه های آن همیشه آسان نیست ، بلکه تجهیزاتی است که قطعاً به نفع تولید است. لیزینگ می تواند دو نوع باشد. نوع اول لیزینگ عملیاتی است. در این حالت هزینه های موجر تحت پوشش پرداخت های مستاجر نیست. این امر اغلب با توجه به مدت اجاره تعیین می شود. نوع دوم لیزینگ مالی است. در این حالت ، هزینه های موجر از طریق پرداخت اجاره به طور کامل بازپرداخت می شود و حتی بیشتر - سود را برای موجر به همراه می آورد.
چرا لیزینگ به عنوان نوعی سرمایه گذاری جذاب است
به لطف استفاده از لیزینگ ، بنگاه های اقتصادی می توانند تجهیزات لازم برای تولید را بدون هزینه های قابل توجه سرمایه دریافت کنند. در مورد سود موجر ، این مبلغ شامل سرمایه گذاری های جدید وی و پرداخت اجاره نامه است. پرداخت اجاره نامه از چندین ملفه تشکیل شده است. اولاً ، این مبلغی است که به طور کامل یا تقریباً به طور کامل ارزش املاک مورد اجاره را بازپرداخت می کند. ثانیا ، مبلغ اجاره شامل مبلغی برای منابع اعتباری است که توسط موجر برای بدست آوردن ملک استفاده شده است. ثالثاً ، این کمیسیونی برای موجر است. چهارم ، موجر می تواند مال مورد اجاره را بیمه کند و سپس پرداخت های بیمه به میزان پرداخت اجاره اضافه می شود.
علاوه بر این ، سایر پرداختها نیز ممکن است در قرارداد اجاره شرط شده باشد.
توافق نامه لیزینگ مزایای زیادی را به موجر می دهد. این گسترش دامنه محصولات و امکان فروش تجهیزات فنی است که با شرایط دیگر قابل فروش نیست و گسترش روابط تجاری است. مستأجر نیز ضرر نمی کند: او تجهیزات لازم را بدون هزینه های قابل توجه ، فرصت کاهش مالیات (به دلیل پرداخت اجاره) و همچنین وام های ساده در مقایسه با بانک دریافت می کند. تأمین کننده تجهیزات در وقت و هزینه خود صرفه جویی در تبلیغات ، جستجوی مشتری و تحقیق در مورد تقاضا می کند. وظیفه فوری آن فقط تولید تجهیزات است ، هر چیز دیگری وظیفه موجر است.
