در حین استفاده از دوچرخه ، تمام واحدهای رانندگی درایو فرسوده می شوند - سیستم (بلوک چرخ دنده های جلو) ، زنجیر و کاست. هر واحد به صورت جداگانه فرسوده است. و برای اینکه دوچرخه شما در وسط مسیر شکسته نشود ، باید بتوانید میزان سایش یک قسمت خاص را تعیین کنید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
با مشاهده فرم دندان ها می توانید سایش دندان ها را تعیین کنید. در طول سواری ، زنجیر فقط در قسمت پشتی دندان ها تأثیر می گذارد ، به این معنی که این طرف در معرض سایش قرار می گیرد. هر دندانه دار روی زنجیر جدید از پشت جلو شیب بیشتری دارد. هنگام پوشیدن ، قسمت جلویی تغییر نمی کند ، در حالی که قسمت عقب کمی "صاف" می شود ، و صاف می شود. به عنوان یک قاعده ، منبع یک کاست در حدود 10،000 - 15،000 کیلومتر است. این نشانگر بسته به سبک سواری و کلاس تجهیزات می تواند کم یا زیاد باشد. با سایش شدید دندانها ، زنجیر در هنگام حرکت فعال پدالها شروع به لغزش می کند.
گام 2
سایش سیستم با تغییر در شکل دندان ها به همین ترتیب رخ می دهد. روی زنجیرهای جلو ، زنجیر با سایش شدید شروع به لغزش می کند. طول عمر سیستم حدود 20000 تا 25000 کیلومتر است ، با این وجود یک زنجیره فرسوده می تواند عمر مفید آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
مرحله 3
این زنجیره با اختلاف تا 4000 کیلومتر سریعتر از کاست فرسوده می شود. زنجیر با بیرون کشیدن آن فرسوده می شود. برای تأیید این موضوع ، زنجیرهای جدید و قدیمی را کنار هم قرار دهید. خواهید دید که با همان تعداد پیوند ، زنجیر قدیمی هنگام محکم شدن کمی طولانی تر خواهد شد.
مرحله 4
کشیدگی زنجیر به دلیل فرسودگی محورهای پیوندی است و نه به دلیل طولانی شدن فیزیکی صفحات آن. به عبارت دیگر ، زنجیره در حال شل شدن است. بنابراین ، فاصله بین پیوندها تغییر می کند و بین دندان های زنجیر چرخ و طول پیوند زنجیره ای تفاوت وجود دارد.
مرحله 5
فاصله مراکز محورهای اول و 25 را با یک نوار یا نوار خطی اندازه بگیرید. طول زنجیره جدید 304.8 میلی متر است. در شرایط مناسب - 304 ، 8-306 ، 4 میلی متر. با طول 306 ، 4-307 ، 9 میلی متر ، زنجیر فرسوده است. اگر نشانگر حتی بالاتر باشد ، زنجیر فرسوده است. بهتر است همزمان قطعات فرسوده را تعویض کنید تا به دلیل متفاوت بودن گام کاست و زنجیر ، مشکلی ایجاد نشود.
