هیچ قانونگذاری تنظیم کننده روش اختصاص دادن شماره به فاکتورهای صادر شده وجود ندارد. نکته اصلی این است که شماره گذاری مداوم دنبال می شود و این برای افرادی که در پردازش فاکتورها و قراردادهای سرویس مشغول هستند راحت است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شماره گذاری را با یک شماره خاص شروع کنید. اختصاص شماره "1" به حساب اول ضروری نیست ، در صورت تمایل می توانید با شماره "916" شروع کنید. اگر سازمان تعداد زیادی فاکتور صادر کند ، می توانید شماره گذاری را از "0001" شروع کرده و به صورت دوره ای ، مثلاً سالی یک بار ، شماره ترتیب را تنظیم کنید.
گام 2
از خط فاصله یا مورب مایل استفاده کنید تا قسمت معنی دار شماره حساب را جدا کنید. به عنوان مثال ، در سال 2012 ، اسناد می توانند 0001/12 و بیشتر و در سال 2013 ، 0001/13 شماره گذاری شوند. از این طریق می توانید همیشه تعیین کنید که فاکتور در چه بازه زمانی صادر شده است. اگر سازمان پرداخت را به چند قسمت تقسیم کند ، چنین سیستمی نیز خوب است. در این حالت می توان شماره را به حساب 0025 / 12-1 / اختصاص داد. رمزگشایی این حساب به شرح زیر است: 25 امین حساب در سال 2012 ، قسمت اول مبلغ.
مرحله 3
در انتساب اعداد از حروف الفبا استفاده کنید. به عنوان مثال ، اگر سازمان شما دارای چندین بخش است که هر یک از آنها فاکتور صادر می کند ، منطقی است که حرف اول (یا هر حرف دیگر) را در شماره وارد کنید. به عنوان مثال ، بخش عمده فروشی می تواند حساب های O-456-12 و حساب های خرده فروشی P-457-12 را شماره گذاری کند. در لحظه دریافت وجوه به حساب جاری ، بلافاصله مشخص خواهد شد که این پول برای کدام یک از فعالیت ها بوده است.
مرحله 4
اگر سازمان چندین حساب دارد ، کد ارز را وارد کنید. این را می توان با حروف ("p" ، "e" ، "d") یا با استفاده از اعداد نشان داد. به عنوان مثال ، اگر کد حساب دلار "01" باشد ، ممکن است این شماره مانند 1578-01 باشد.
مرحله 5
شماره گذاری دیجیتال خود را ایجاد کنید ، که منعکس کننده دوره زمانی صورتحساب ، شماره سریال آن ، واحد ساختاری انجام معامله و نوع ارز است. به عنوان مثال ، شماره 1234/016/01/12 ممکن است به معنای حساب روبل (01) اداره شانزدهم (به عنوان مثال ، برای سرویس دهی به افراد) در سال 2012 به شماره 1234 باشد. نکته اصلی این است که فراموش نکنید که یک دفترچه اختصاص دادن اعداد و اشتباه در تعیین کد.
