در طی فعالیت های خود ، یک شرکت ممکن است در شرایطی قرار بگیرد که در دوره گزارش درآمد نداشته باشد. در همان زمان ، هزینه هایی برای دستمزد کارگران ، اجاره املاک و مستغلات ، برق ، سوخت و غیره متحمل می شود. در این شرایط بسیاری با مشکل انعکاس این هزینه ها در حسابداری و حسابداری مالیاتی روبرو هستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تمام هزینه های شرکت در طول دوره گزارش را تجزیه و تحلیل کنید. طبق بندهای 17 و 18 PBU 10/99 ، صرف نظر از در دسترس بودن درآمد ، باید در این دوره مورد توجه قرار گیرند. کلیه هزینه ها را با توجه به هدف آنها تقسیم کنید و حساب های حسابداری را که به آنها مربوط هستند تعیین کنید.
گام 2
هزینه های مستقیم تولید محصولات ، ارائه خدمات یا عملکرد کار را به بدهی حساب 20 "تولید اصلی" بنویسید. هزینه هایی را که برای ایجاد سود در نظر گرفته شده است در حساب 26 "هزینه های عمومی" یا حساب 44 "هزینه های فروش" منعکس کنید.
مرحله 3
پس از آن ، آنها را به بدهی حساب 20 ، 23 "تولید کمکی" ، 29 "خدمات و تولید خدمات" یا 90 "فروش" ، بسته به سیاست حسابداری شرکت ، بنویسید. در عین حال ، در برخی موارد ، به دلیل کمبود درآمد ، استفاده از حساب 90 نادرست خواهد بود.
مرحله 4
در صورت عدم درآمد در دوره گزارش جاری ، مانده حساب های هزینه را بدون تغییر بگذارید. تنها در صورت از سرگیری فروش می توان آن را نوشت. مانده موجودی این حساب ها اندازه ارزش کار در حال انجام را تعیین می کند.
مرحله 5
هنگام محاسبه مالیات بر درآمد به صورت نقدی ، تمام هزینه های حسابداری مالیاتی را در نظر بگیرید ، مهم نیست که در دوره گزارش درآمد داشته باشید. اگر از روش محاسبه استفاده شود ، هزینه ها بسته به هدف آنها از لیست خارج می شوند. تمام هزینه ها را به مستقیم ، غیرمستقیم و غیر واقعی تقسیم کنید. هزینه های مستقیم بر کاهش سود تأثیر می گذارد ، بنابراین ، بدون درآمد ، نمی توان آنها را در حسابداری مالیاتی منعکس کرد ، به استثنای شرکت های ارائه دهنده خدمات. مطابق بند 2 ماده 318 قانون مالیات فدراسیون روسیه ، هزینه های غیرمستقیم و غیرواقعی با هدف ایجاد درآمد به طور کامل به عنوان هزینه های دوره فعلی حذف می شود.
