تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی) شاخص اصلی اقتصاد کلان است که نتایج فعالیت اقتصادی را تعیین می کند. دفیلاتور تولید ناخالص داخلی شاخص قیمتی است که نشان دهنده تغییر قیمت سبد مصرفی در یک بازه زمانی خاص است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
دفیلاتور تولید ناخالص داخلی یکی از متداول ترین شاخص ها برای محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده است که منعکس کننده نرخ تورم در کشور است. تورم تولید ناخالص داخلی بر اساس اندازه سبد مصرفی دوره فعلی است ، اما پایه آن نیست. بنابراین ، تورم تولید ناخالص داخلی نیز شاخص Paasche در نظر گرفته می شود.
گام 2
تورم تولید ناخالص داخلی شامل محصولات ، کالاها و خدمات مصرف کننده نهایی است که در تولید ناخالص داخلی حساب می شوند. هنگام محاسبه تولید ناخالص داخلی ، تمام شاخص های مشخص کننده کالاهای خریداری شده در سال های گذشته و کالاهایی که در تولید محصول نهایی متوسط هستند را کنار بگذارید. به عنوان مثال ، غذایی که در خانه تهیه می شود و شامی که در رستوران تهیه می شود. هر دو غذا می توانند دقیقاً یکسان باشند ، اما محصول نهایی ، که هزینه آن سطح تولید ناخالص داخلی را تعیین می کند ، شام از یک رستوران خواهد بود.
مرحله 3
محاسبه تولید ناخالص داخلی بر اساس اصل زیر است: "هر آنچه در کشور تولید می شود قطعاً فروخته خواهد شد." بنابراین ، ساده ترین محاسبه تولید ناخالص داخلی با جمع کردن تمام مبالغی که مصرف کنندگان برای خرید محصول نهایی تولید کرده اند ، انجام می شود. به عبارت دیگر ، تولید ناخالص داخلی را می توان به عنوان مجموع تمام هزینه های مورد نیاز برای خرید مجدد کلیه کالاهای تولید شده در بازار نشان داد.
مرحله 4
Deflator GDP نسبت تولید ناخالص داخلی اسمی و واقعی است که به صورت درصد بیان می شود. فرمول محاسبه به شرح زیر است:
deflator GDP = GDP اسمی / GDP واقعی * 100٪.
مرحله 5
تولید ناخالص داخلی اسمی با قیمت های فعلی برای یک دوره معین و تولید ناخالص داخلی واقعی با قیمت های سال پایه که ثابت هستند بیان می شود. سال پایه را می توان به عنوان سال گذشته برای دوره فعلی یا هر سال دیگر انتخاب کرد. مقایسه یک سال بعد با سال جاری (اوایل) برای مقایسه وقایع تاریخی با یک وضعیت معین و حال استفاده می شود. برای مثال ، محاسبه تولید ناخالص داخلی واقعی سال 1970 در قیمت های 1990 ، سال پایه سال پایه خواهد بود ، در حالی که 1970 سال جاری خواهد بود.
