تمام دارایی های شرکت ، پذیرفته شده برای حسابداری ، استهلاک می شود ، یعنی با گذشت زمان فرسوده می شود. بسته به عمر مفید آن ، به یکی از گروههای استهلاک تعلق دارد. عمر مفید دوره ای است که دارایی های شرکت قادر به درآمدزایی هستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
دوره ای که ملک قادر به تأمین اهداف شرکت است به طور مستقل و با در نظر گرفتن کد مالیاتی تعیین می شود که تعیین املاک به یک گروه خاص استهلاک و همچنین با در نظر گرفتن طبقه بندی دارایی های ثابت را تعیین می کند.
گام 2
کلیه املاک قابل استهلاک به یک یا یک گروه دیگر استهلاک تعلق دارد. در کل ده گروه وجود دارد. بنابراین اولین گروه استهلاک شامل دارایی های کوتاه مدت است که عمر مفید آن از یک تا دو سال است. گروه استهلاک دوم شامل املاک است ، عمر مفید آن 2-3 سال است ، سوم - 3-5 سال ، چهارم - 5-7 سال ، پنجم - 7-10 سال ، ششم - 10-15 سال ، هفتم - 15-20 سال ، هشتم - 20-25 سال ، نهم - 25-30 سال ، دهم - بیش از 30 سال.
مرحله 3
عمر مفید شرکت می تواند پس از ورود شی دارایی های ثابت به بهره برداری و همچنین پس از بازسازی ، نوسازی ، تجهیزات مجدد فنی ، در صورت افزایش در این دوره ، ایجاد شود. با این حال ، افزایش عمر مفید فقط در حدود تعیین شده برای این گروه استهلاک امکان پذیر است.
مرحله 4
برای دارایی های نامشهود ، عمر مفید بر اساس مدت اعتبار حق ثبت اختراع یا مجوز حق استفاده از آن تعیین می شود. اگر از این طریق نمی توان عمر مفید را تعیین کرد ، آنگاه نرخ استهلاک برای یک دوره 10 ساله تعیین می شود.
مرحله 5
لیست دارایی های ثابت که در هر یک از گروه های استهلاک گنجانده شده است به شدت توسط قانون تنظیم شده است. به عنوان مثال ، گروه استهلاک پنجم شامل املاک است: ساختمانها ، به جز ساختمانهای مسکونی ، مکانهای تولید بدون پوشش ، شبکه گرمایش ، تجهیزات عکاسی و غیره.
مرحله 6
اگر دارایی ثابت به هیچ یک از گروه های استهلاک تعلق نداشته باشد ، عمر مفید آن براساس مشخصات یا توصیه های سازنده تعیین می شود.
