پروانه سندی است که مجوز حق انجام یک نوع فعالیت خاص را تأیید می کند. هنگام خرید آن ، سازمان هزینه هایی را متحمل می شود که باید در حسابداری و حسابداری مالیاتی منعکس شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مجوز را پس از دریافت آن بر اساس اسناد همراه با هزینه واقعی مندرج در این اسناد ارسال کنید. اگر مطابق با PBU 14/2007 ، پروانه کسب شده را می توان به دارایی های نامشهود نسبت داد (با مدت استفاده و ارزش آن) ، در هنگام ارسال آن ، حساب های ورودی را وارد کنید: تأمین کنندگان "(76" تسویه حساب با بدهکاران مختلف و طلبکاران »). برای تمام هزینه های مربوط به خرید پروانه ، حساب 08-5 را بدهکار کنید. در مرحله بعدی ، ارسال را انجام دهید: حساب بدهکار 04 "دارایی های نامشهود" ، حساب اعتباری 08-5 "تملک دارایی های نامشهود" - مجوز بزرگ است. کارت حسابداری دارایی نامشهود صادر کنید. بخشی از هزینه پروانه را به صورت ماهانه برای سایر هزینه های مربوط به تولید و فروش ، از طریق تعهد استهلاک با ارسال پست ، بنویسید: بدهی 26 "هزینه های عمومی" ، اعتبار 05 "استهلاک دارایی های نامشهود".
گام 2
اگر به دلیل عدم وجود شاخص های تعریف شده در PBU 14/2007 ، نمی توان آن را به دارایی نامشهود نسبت داد ، هزینه پروانه و هزینه تحصیل آن را به طور کلی در هزینه های تجاری لحاظ کنید. در حسابداری ، ورودی را وارد کنید: حساب بدهکار 26 "هزینه های عمومی" ، حساب اعتباری 60 "تسویه حساب با تأمین کنندگان" (76 "تسویه حساب با بدهکاران و بستانکاران مختلف"). در حسابداری مالیاتی ، هزینه های اخذ مجوز را به عنوان بخشی از سایر هزینه های سازمان مربوط به تولید و فروش درج کنید. آنها پایه مالیات بر درآمد دوره حسابداری را کاهش می دهند.
مرحله 3
اگر سازمان شما فعالیتهایی را انجام می دهد که طبق قانون شماره 99-FZ صدور مجوز برای آنها لغو شده است ، ممکن است هزینه مجوز "زیرنویس" داشته باشید. در حسابداری پست ارسال کنید: بدهی 91-2 "سایر هزینه ها" ، اعتبار 97 "هزینه های پیش پرداخت" - هزینه باقیمانده نوشته شده است. در حسابداری مالیاتی ، این مبلغ را به صورت یکجا در سایر هزینه های سازمان لحاظ کنید.
