کار در بسیاری از شرکتها با نیاز به سفرهای تجاری در داخل کشور و خارج از کشور همراه است. در این حالت کارفرما موظف است هزینه سفر ، اسکان و اصطلاحاً کمک هزینه روزانه را به کارگر جبران کند.
هزینه سفر روزانه فقط برای سفرهای طولانی پرداخت می شود. اگر کارمند به یک سفر کاری یک روزه اعزام شود ، پس کمک هزینه روزانه پرداخت نمی شود ، زیرا او فرصت بازگشت به محل اقامت دائم خود را دارد.
سازمان و کارآفرینان فردی می توانند نرخ کمک هزینه روزانه را به طور مستقل تعیین کنند. این امر هم در سفرهای تجاری روسیه و هم در خارج از کشور اعمال می شود. به همین دلیل است که در همه شرکت ها کمک هزینه زندگی روزانه بسیار متفاوت است و این کاملا قانونی است.
این هزینه ها هم هنگام اعمال OSNO (به عنوان بخشی از هزینه های دیگر) و هم هنگام استفاده از سیستم مالیات ساده می توانند به طور کامل در نظر گرفته شوند. محدودیت کمک هزینه روزانه نیز در قانون پیش بینی نشده است. با این حال ، شرکت باید یک آیین نامه محلی صادر کند ، که در آن مقدار دیه قابل پرداخت را تعیین کند. ممکن است در صورت تأیید توسط بودجه های خارج از بودجه مورد نیاز باشد.
در نظر گرفتن این نکته مهم است که قانون مالیات حداکثر کمک هزینه روزانه را تعیین می کند که مشمول مالیات بر درآمد شخصی نیست. در سال 2015 ، این شاخص ها تغییری نکرده اند. این 700 روبل است. برای سفرهای روسی و 2500 روبل. برای خارج از کشور
به نظر می رسد که اگر کارمند برای هزینه های 400 روبل جبران شود. در روز ، آنها مشمول مالیات نیستند. با این حال ، اگر کمک هزینه روزانه 1000 روبل بود. در روز ، سپس از مقدار 300 روبل. (1000-700) انتقال مالیات بر درآمد شخصی به بودجه ضروری است.
در عین حال ، کل مبلغ دیه مشمول کمک به بودجه (PFR و FSS) نیست. نکته اصلی این است که از حد معمول در سفارشات محلی شرکت فراتر نمی رود.
