به عنوان یک قاعده کلی ، میزان نفقه دو فرزند یک سوم درآمد والدین است. در این حالت ، سهم مشخص شده توسط دادگاه یا با توافق والدین قابل تغییر است.
قانون خانواده وظیفه حمایت از فرزندان خردسال را برای والدین فراهم می کند. یکی از اشکال چنین نگهداری نفقه است که وقتی یکی یا هر دو والدین جدا از فرزندان خود زندگی می کنند محاسبه و پرداخت می شود. عامل اصلی تعیین کننده میزان نفقه تعداد فرزندان خردسالی است که والدین باید از آنها حمایت کنند. در این حالت ، مقدار یا سهم مشخصی از درآمد والدین که باید برای نگهداری منتقل شود می تواند توسط قانون ، دادگاه یا توافق نامه بین والدین تعیین شود. به عنوان یک قاعده کلی ، میزان نفقه دو فرزند یک سوم کل درآمد والدین است ، اما این قانون همیشه صدق نمی کند.
چگونه می توان با توافق والدین میزان نفقه را تعیین کرد؟
والدین می توانند توافقنامه خاصی منعقد کنند که توزیع مسئولیت نگهداری فرزندان خردسال را بر عهده بگیرد. معمولاً چنین توافقی در مواردی منعقد می شود که یکی از والدین خانواده را ترک کند و دوم تربیت فرزندان مشترک. در این قرارداد می توان میزان نفقه ، دفعات پرداخت آنها ، روش های ساخت را پیش بینی کرد و ممکن است مبلغ آن با سهم تعیین شده در قانون خانواده متفاوت باشد. بعضی اوقات والدین مبلغی را پرداخت می کنند که با حقوق دائم یا درآمد دیگر پرداخت کننده نفقه ارتباط ندارد. اگر نفقه برای چندین سال پرداخت شود ، می توان مقدار مشخص شده را نمایه کرد. در صورت نقض یا عدم تحقق چنین توافقی ، والدین مربوطه ، نماینده دیگر منافع کودکان ، می توانند به مقامات قضایی مراجعه کنند.
چه زمانی میزان نفقه توسط دادگاه تعیین می شود؟
غالباً ، والدینی که با فرزندان خردسال خود زندگی نمی کنند از انجام تعهد حمایت از آنها طفره می روند ، بنابراین نفقه در دادگاه تعیین می شود. دادگاه حق تغییر میزان نفقه تعیین شده در قانون خانواده برای نگهداری دو فرزند را دارد و افزایش یا کاهش آن مجاز است. بعلاوه ، اگر پرداخت كننده نفقه از درآمد ثابت برخوردار نباشد ، درآمدي را به ارز خارجي دريافت كند يا از فعاليت هاي خاصي بي پرداختي را دريافت كند ، قاضي مي تواند پرداخت هزينه نفقه را به صورت يكجا انجام دهد. وظیفه اصلی مقامات ذیصلاح در این مورد اطمینان از سطح قبلی رفاه مادی کودکان ، برای محافظت از منافع آنها است.
