قرارداد کار سندی رسمی است که بر اساس آن کارمند حق کار در محل کار فعلی ، تا اخراج را دارد. مورد دوم را می توان با ابتکار کارفرما تحت شرایط خاص انجام داد.
روش کار و زمینه های اخراج کارمند به ابتکار کارفرما به شدت توسط قانون کار تنظیم می شود. یک مقام حق ندارد کارمندی را به دلایلی که در قانون کار فدراسیون روسیه پیش بینی نشده است ، اخراج کند. لیست شرایط مربوطه در ماده 81 قانون کار فدراسیون روسیه ارائه شده است. در عین حال ، زمینه های اخراج ممکن است هم بر همه کارمندان و هم بر گروه های خاص آنها تأثیر بگذارد.
مطابق بند دوم ماده نشان داده شده قانون کار فدراسیون روسیه ، اخراج به ابتکار کارفرما در موارد زیر مجاز است:
- در صورت لزوم ، کاهش واقعی و واقعی کارکنان (تعداد) کارکنان.
- اگر اخراج یک کارمند خاص به منظور تولید انجام شود.
- در صورت عدم امکان انتقال کارمند اخراجی به محل کار دیگر ، یا کارمند از موقعیت پیشنهادی خودداری می کند.
- اگر کارمند اخراجی در مقایسه با سایر کارکنان با همان شرایط و بهره وری نیروی کار دارای حق ترجیحی در حفظ محل کار نباشد.
- طبق نظر مستدل نهاد صنفی فعلی (اگر کارمند عضو این سازمان صنفی باشد).
- با توافق بین کارمند و کارفرما و بر اساس اخطار کتبی (بیانیه) اخراج آینده حداکثر دو ماه قبل از آن.
کاهش کارکنان یا تعداد کارمندان منحصراً مطابق با دستور رئیس سازمان برای اصلاح جدول کارکنان و سایر اسناد تشکیل دهنده انجام می شود. در همان زمان ، یک مقام رسمی تنها پس از پیشنهاد انتقال کارمند به محل کار دیگر (تحویل فرم کتبی) حق اخراج یک کارمند را دارد.
اخطار انتقال به سمت دیگر باید حاوی جزئیاتی از مسئولیت های مورد انتظار ، مکان و نحوه کار باشد. در صورت وجود چندین شغل اضافی ، کارفرما موظف است همه کارها را به کارمند اخراج شده اطلاع دهد. کارمند حق دارد که از نوشتن جایگزینی پیشنهادی محل کار فعلی خودداری کند ، این دلیل فسخ قرارداد کار با دستور مدیر است.
در صورت کاهش کارکنان یا تعداد ، حق ترجیحی حفظ شغل قبل از هر چیز به کارکنانی با شرایط بالاتر و بهره وری نیروی کار تعلق می گیرد. اگر چندین کارمند به طور هم زمان این شرایط را برآورده کنند ، مدیر حق دارد اولویت را به شهروندان خانواده با دو یا بیشتر افراد تحت تکفل (اعضای خانواده معلول که به طور کامل توسط کارمند پشتیبانی می شوند ، یعنی وسایل دائمی و اساسی معیشت) ارائه دهد. علاوه بر این ، اولویت با افرادی است که در محل کار فعلی بیماری شغلی یا آسیب کاری دریافت کرده اند.
کارفرما (شخصاً یا از طریق دولت ایالتی) باید حداقل 60 روز قبل راجع به اخراج به دلیل کاهش کارکنان یا تعداد کارمندان کتباً به کارمند اطلاع دهد. در صورت نقض مهلت های مربوطه یا سایر شرایط تعیین شده توسط قانون ، کارمند حق اصرار بر حفظ شغل فعلی خود را دارد. در صورت توافق با الزامات مدیریت ، کارمند در موقعیت خود باقی می ماند تا زمانی که یک جایگزین پیدا شود و کل حقوق پرداختی پرداخت شود ، اما نه بیش از دو ماه.
اگر سازمان دارای یک نهاد صنفی فعال باشد ، کارفرما نیز موظف است کتباً تصمیم وی در مورد کاهش تعداد یا کارکنان کارمندان را به وی اطلاع دهد. اعلان مربوطه دو ماه قبل از اقدام برنامه ریزی شده ارسال می شود. در صورت لزوم اخراج گسترده کارمندان ، باید نهاد صنفی حداکثر سه ماه قبل از آن مطلع شود.
