مطابق با قوانین روسیه ، قرارداد وام منعقد شده بین یک بانک و یک شخص ممکن است قبل از تاریخ انقضا فسخ شود. بسته به مبنای فسخ قرارداد ، روش خاتمه رابطه بین بانک و مشتری تعیین می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مهمترین زمینه برای خاتمه توافق با توافق طرفین است. در این حالت ، قرارداد بدون محدودیت قابل توجهی برای هر یک از طرفین قابل فسخ است. با این حال ، در برخی موارد ، فسخ قرارداد با توافق طرفین ممکن است عواقب خاصی برای یکی از آنها یا هر دو داشته باشد ، به عنوان مثال ، تعهد جبران سود از دست رفته یا زیان متحمل شده
گام 2
فسخ قرارداد وام نیز می تواند به ابتکار یکی از طرفین صورت گیرد. در این حالت ، در صورت عدم احراز شرایط اساسی طرف مقابل (بانک) ، وام گیرنده حق فسخ قرارداد وام را دارد.
مرحله 3
وام دهنده حق دارد در موارد زیر توافق نامه را فسخ کند: - اگر وام گیرنده از شرایط توافق در مورد روش بازپرداخت وام ، یعنی به موقع یا به مقدار ناقص ، تخطی کند ، اصل و سود آن را برمی گرداند ؛
- اگر وام ، که استفاده هدفمندی از وجوه را تأمین می کند ، برای سایر نیازهایی که شرایط توافق نامه را برآورده نمی کنند هزینه شده باشد. در این حالت ، به عنوان یک قاعده ، بانک نرخ بهره وام را افزایش می دهد ، مجازات اعمال می کند یا نیاز به بازپرداخت زودهنگام وجوه دارد.
- اگر وام گیرنده تعهدات تأمین وام (ضمانت ، تعهد ، ضمانت نامه بانکی) را انجام نداده باشد ، اطلاعات مربوط به از دست دادن یا کاهش کیفیت آن را ارائه یا پنهان نکرده است.
- اگر وضعیت مالی وام گیرنده به طور قابل توجهی خراب شده باشد یا حقایقی از طرح ادعای مالکیت علیه وام گیرنده وجود داشته باشد ؛
- اگر اطلاعاتی در مورد ورشکستگی ، ساماندهی مجدد یا تصفیه وام گیرنده آینده وجود دارد - یک نهاد حقوقی.
