هزینه دارایی های ثابت یک شرکت را که با در نظر گرفتن استهلاک دارایی های ثابت محاسبه می شود ، باقیمانده می نامند. روش های محاسبه این ویژگی عناصر یک سیستم اندازه گیری ویژه به نام ارزیابی دارایی های ثابت است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اصطلاح "دارایی های ثابت" در تهیه گزارشات حسابداری و مالیاتی سازمان استفاده می شود. این دارایی های مشهود شرکت است که با اصطلاحات پولی بیان می شود و در تولید کالاها و ارائه خدمات با عمر مفید تا یک سال نقش دارد. دارایی های خود شرکت را دارایی ثابت می نامند.
گام 2
ابزار اصلی هر دو ابزار طبیعی کار (زمین ، بدن آب) و مصنوعی (ابزار ، تجهیزات ، دستگاه ها و سایر وسایل فنی) است. ابزار کار مصنوعی یا فنی دارای عمر مفید خاصی هستند و با گذشت زمان فرسوده می شوند.
مرحله 3
برای کاهش فرسودگی تجهیزات (تعمیر ، نگهداری) کسر استهلاک از بودجه شرکت تخصیص داده می شود که هزینه های تولید محسوب می شود.
مرحله 4
ارزش باقیمانده دارایی های ثابت یک شرکت به عنوان تفاوت بین هزینه اولیه تجهیزات و میزان هزینه های استهلاک برای یک دوره گزارش معین (معمولاً یک سال) محاسبه می شود.
مرحله 5
کسورات استهلاک به چند روش محاسبه می شود: خطی ، مانده مانده ، هزینه نوشتن بر اساس مجموع تعداد سالهای عمر مفید ، متناسب با حجم تولید ، حذف هزینه.
مرحله 6
روش خطی محاسبه بر اساس هزینه اصلی تجهیزات و نرخ استهلاک را با توجه به عمر مفید فرض می کند. عمر مفید با توجه به طبقه بندی دارایی ، تجهیزات و تجهیزات تعیین می شود.
مرحله 7
روش کاهش موجودی با در نظر گرفتن ضریب بیش از 3 ، مقدار باقیمانده شی را در ابتدای دوره گزارش و نرخ استهلاک را در نظر می گیرد. هر شرکت مقادیر ضرایب خود را تعیین می کند.
مرحله 8
با توجه به روش نوشتن مقدار با جمع تعداد سالهای عمر مفید ، میزان استهلاک با هزینه اولیه و نسبت بین تعداد سالهای باقی مانده تا پایان عمر مفید و تعداد محاسبه می شود سالهای گذشته عمر مفید دارایی ثابت.
مرحله 9
روش نوشتن مقدار متناسب با حجم تولید عمدتا در محاسبه کسورات استهلاک برای کارگر برای استخراج مواد اولیه طبیعی استفاده می شود. مقدار استهلاک دارایی های ثابت به عنوان نسبت ارزش دارایی های ثابت به حجم تولید محاسبه می شود.
