کارگران مالیاتی عمر مفید یک دارایی ثابت را مطابق با طبقه بندی دارایی های ثابت موجود در کد مالیات تعیین می کنند. در حسابداری ، این محاسبه با در نظر گرفتن معیارهای متعددی تعیین می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
هنگام محاسبه عمر مفید یک دارایی ثابت ، این دوره را با در نظر گرفتن چند سال استفاده دارایی های ثابت توسط مالک قبلی تنظیم کنید. محاسبه با استفاده از یک روش خط مستقیم برای محاسبه نرخ استهلاک دارایی های ثابت. نرخ استهلاک را به تعداد سال مورد نیاز کاهش دهید.
گام 2
عدد بدست آمده مربوط به نرخ استهلاک را تحلیل کنید: آیا حد مجاز نیست؟ بسته به نرخ استهلاک دارایی های ثابت به دست آمده در محاسبات ، ممکن است سوالی در مورد عمر مفید آنها وجود داشته باشد.
مرحله 3
با استفاده از کل و باقی مانده عمر مفید ، عمر مفید دارایی های مورد نیاز را محاسبه کنید.
مرحله 4
اسنادی را که می توانند مبنای محاسبه زمان واقعی یا عمر یا عمر مفید دارایی های ثابت باشند ، بررسی کنید.
مرحله 5
عمر مفید را با توجه به مناسب بودن در حسابداری تعیین کنید. برای انجام این کار ، سود اقتصادی ناشی از استفاده از اشیا required مورد نیاز در گزارش را با توجه به معیارهای زیر محاسبه کنید: مطابق با ظرفیت تولید ، با میزان سایش مورد انتظار و محدودیت های متعدد از قوانین نظارتی و قانونی. این واقعیت را در نظر بگیرید که استهلاک دارایی های ثابت نه تنها به دلیل حالت های عملیاتی تعیین شده ، بلکه همچنین تعمیرات برنامه ریزی شده و تأثیر عوامل محیطی بر آنها امکان پذیر است.
مرحله 6
به صورت گام به گام از کلیه اسامی دارایی های ثابت تجزیه و تحلیل کرده و آنها را با شاخص های طبقه بندی کننده مقایسه کنید.
مرحله 7
یک جدول خلاصه تهیه کنید ، که در آن شاخص های برنامه ریزی شده برای زندگی دارایی های ثابت با توجه به طبقه بندی و شرایط محاسبه شده ، و همچنین انحراف و خطا از هنجار ، در محاسبه دارایی های ثابت نشان داده شده است.
