تصور اقتصاد بازار مدرن بدون بازار مالی غیرممکن است. این حوزه تحقق دارایی های مالی یا مجموع تمام منابع پولی است که تحت تأثیر تغییرات در عرضه و تقاضا در حرکت مداوم هستند.
بازار مالی: ماهیت ، مدل ها
ویژگی بازار مالی در این واقعیت نهفته است که کالای اصلی در اینجا پول است. آنها در بخشهای اصلی بخش مالی - اعتبار ، سرمایه گذاری (بازار اوراق بهادار) ، ارز خارجی (فارکس) ، سهام ، بیمه و غیره گردش می کنند. هرچه عملکرد بازار مالی با کارآیی بیشتری انجام شود ، نقدینگی بالاتری برای آنها فراهم می شود.
بازار مالی جهانی با عرضه و تقاضای کل وام دهندگان و وام گیرندگان شکل می گیرد. این طیف گسترده ای از شرکت کنندگان است. اینها آژانس های دولتی ، کشورهای جداگانه ، سرمایه گذاران خصوصی و نهادی هستند.
دو مدل اصلی بازارهای مالی وجود دارد - سیستمی متمرکز بر تأمین مالی بانک (قاره ای) و بازار اوراق بهادار و سرمایه گذاران نهادی (مدل انگلیس و آمریکا). آخرین مدل متمرکز بر عرضه عمومی و بازار ثانویه توسعه یافته است. در مدل قاره ای ، سطح نسبتاً بالایی از تمرکز سرمایه در یک حلقه محدود از سرمایه گذاران وجود دارد.
عملکرد تخصیص مجدد پول نقد و تسهیل دسترسی به دارایی ها
یکی از وظایف اصلی بازار مالی توزیع مجدد بودجه از کسانی که مازاد دارند به کسانی که نیاز به سرمایه گذاری دارند. در نتیجه ، وجوه بین بخشهای مختلف اقتصادی توزیع می شود. در بیشتر موارد ، این پول به گروهی از افراد می رسد که می توانند از آن به طور مثرتری استفاده کنند.
در نتیجه توزیع مجدد ، پول آزاد به سرمایه قرض شده تبدیل می شود. در نتیجه ، بازار مالی پول را در دسترس همه شرکت کنندگان خود که هدف آنها سود سرمایه است ، قرار می دهد.
بازار مالی روند آوردن پول به مصرف کنندگان را تسهیل می کند. این مهم از طریق ایجاد موسسات واسطه ای - بانک ها ، صندوق های سرمایه گذاری ، بورس سهام و غیره حاصل می شود.
عملکرد قیمت گذاری
در بازارهای مالی ، قیمت منابع تحت تأثیر نسبت عرضه و تقاضا تعیین می شود. در این حالت قیمت منابع مالی به معنای درآمدی است که خریدار به فروشنده پرداخت می کند. این می تواند نرخ سود بانکی ، قیمت سهام ، نرخ اوراق قرضه ، میزان سود سهام و غیره باشد.
در عمومی ترین حالت ، طرح تشکیل تعادل قیمت به شرح زیر است. سرمایه گذاران (کسانی که تقاضا ایجاد می کنند) ایده های خاص خود را در مورد سطح قابل قبول بازده برای سطح معینی از ریسک دارند. و صادرکنندگان (کسانی که پیشنهاد را تشکیل می دهند) هدف خود را تأمین میزان سودآوری لازم در سرمایه گذاری ها قرار می دهند. بر اساس این نسبت ، قیمت تعادل شکل می گیرد.
عملکرد صرفه جویی در هزینه
بازارهای مالی هزینه های معامله را کاهش می دهند. با توجه به اینکه هر روز حجم قابل توجهی از معاملات در بازار انجام می شود ، کاهش خطرات و هزینه های معاملات امکان پذیر است. به لطف صرفه اقتصادی ، روشهای بهبود یافته برای ارزیابی ارزش اوراق بهادار و همچنین ناشران آنها ، آنها در حال کاهش هستند.
