با طغیان بازار با محصولات بیشتر ، روش های منفی و حتی گاهی غیرقانونی برنده شدن وفاداری مشتری به بازی می آید. چنین فعالیت هایی یک رقابت ناقص محسوب می شود.
مفهوم رقابت ناقص
زمانی که تولیدکنندگان جداً توانایی کنترل قیمت محصولات تولیدی را داشته باشند ، رقابت ناقص نامیده می شود. ظهور بازارهای ناقص با محدودیت رقابت کامل و تحریف مکانیزم خودتنظیم بازار همراه است.
چندین پیش شرط برای رقابت ناقص شناخته شده است ، از جمله آنها می توان سهم قابل توجهی از فروش در بازار را از تولید کنندگان خاص ، ناهمگنی محصول ، وجود موانع ورود به صنعت ، روش های غیراقتصادی تأثیر بر رقبا برای یکدیگر ، اطلاعات ناقص ، توانایی تولید کنندگان در کنترل قیمت محصولات خود ، وجود انحصار (یک تولید کننده) یا تک نفوذ (یک خریدار) ؛ تأثیر دولت بر عملکرد بازار.
هر یک از عوامل به صورت جداگانه یا همه با هم قادر به برهم زدن خودتنظیم بازار هستند. شرکت های فردی که قدرت چانه زنی دارند - می توانند قیمت ها و پیشنهادات موجود را تحت تأثیر قرار دهند. بر خلاف بازار رقابت کامل ، که حجم تولید بر سطح قیمت های بازار تأثیر نمی گذارد ، بازار رقابت ناقص مستقیماً درگیر این پدیده است و رفتار یک شرکت در یک یا چند صنعت قابل توجه می شود.
انواع رقابت ناقص
انواع مختلفی از رقابت ناقص وجود دارد: رقابت انحصاری ، انحصار ، الیگوپولی و انحصارطلبی. رقابت انحصار نه تنها گسترده ترین ، بلکه دشوارترین مورد برای مطالعه ساختار بخشی است. صنعتی مانند این ، در مقایسه با انحصار محض و رقابت ناب ، ممکن است مدل انتزاعی دقیقی نداشته باشد. جزئیات ویژه ای که استراتژی توسعه و محصولات تولید کننده را مشخص می کند در اینجا نقش بسزایی دارد و پیش بینی آنها تقریباً تقریباً غیرممکن است. همچنین ، توسعه یک یا نوع دیگر رقابت تحت تأثیر انتخاب استراتژیک است که یک شرکت را از یک گروه خاص تشکیل می دهد.
انحصار و انحصار از موارد شدید رقابت ناقص است. الیگوپولی شایعتر است و در این واقعیت است که عمده کالاها توسط چندین فروشنده بزرگ کنترل می شود ، الیگوپسونی بیش از تعداد فروشندگان بیش از تعداد خریداران است.
