کلمه زیبای ایتالیایی "ترازو" موجودی تشکیل شده در حساب است. می توانید مانده بدهی یا اعتباری تعریف کنید. بستگی دارد که کدام طرف حساب بزرگتر باشد. با این حال ، این مفهوم نه تنها در حسابداری ، بلکه هنگام کار در بورس کالا ، تجزیه و تحلیل تراز تجاری یا تراز پرداخت های یک کشور نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
کار حسابدار یک حسابداری دقیق از جریان های نقدی در بنگاه اقتصادی است. دقت در آن نقش بسیار مهمی دارد ، زیرا حتی یک پنی نیز می تواند منجر به اختلاف جدی شود. حسابداری به طور مداوم نگهداری می شود ، کلیه معاملات مالی با استفاده از روش ورود دوگانه در قالب ارسال حساب ثبت می شود.
گام 2
حساب یک موقعیت حسابداری برای هر گروه همگن از وجوه و منابع آنها است. دو طرف حساب وجود دارد: بدهی و اعتبار. از این رو ورود مضاعف به معامله انجام می شود ، که اگرچه حرکت وجوه را از هر دو طرف نشان می دهد ، اما توازن کلی را تغییر نمی دهد.
مرحله 3
برای تعیین موجودی ، باید مقدار دیگری را از سوابق یک طرف حساب کم کنید. بنابراین ، تفاوت بین مبالغ ورودی و هزینه نشان داده شده است. اگر بدهی بیش از اعتبار باشد ، پس مانده را مانده بدهی می نامند. اگر اعتبار بیش از بدهی باشد - اعتبار. اگر موجودی صفر باشد ، پس چنین حسابی بسته می شود.
مرحله 4
بین اولیه ، نهایی و تراز برای دوره تشخیص دهید. مانده افتتاحیه مانده حساب در ابتدای دوره گزارش زمان است ، تراز نهایی ، به ترتیب در پایان. در صورت لزوم ، کل بدهی و گردش مالی را محاسبه کنید. مجموع آنها با در نظر گرفتن علامت ، مانده دوره نامیده می شود.
مرحله 5
حسابداری باید به گونه ای نگهداری شود که با محاسبه موجودی تمام حسابها در لحظه فعلی ، به صفر برسید. این قانون قانون حفاظت نامیده می شود ، زمانی که کل مبلغ بدهی ها برابر با کل مبلغ وام ها باشد ، که به شما امکان می دهد تعادل را در هر زمان کنترل کنید.
مرحله 6
از داده های تجارت و تراز پرداخت برای توصیف معاملات تجارت خارجی استفاده می شود. برای یافتن تراز تجاری ، مقدار واردات را از مقدار صادرات کم کنید. به طور معمول ، این گزارش برای یک سال تقویمی انجام می شود و نشان می دهد میزان فروش بین المللی کشور از خرید (مازاد) یا بالعکس (منفی) چقدر است. تراز پرداخت ها به عنوان تفاوت بین جریان های نقدی از خارج و خارج محاسبه می شود.
