حسابداری دارایی های ثابت (از این پس - سیستم عامل) ، تنظیم شده توسط PBU 6/01 "حسابداری دارایی های ثابت". این مقررات موظف است توسط سازمانها با هر شکل سازمانی و قانونی ، به استثنای سازمانهای اعتباری و بودجه ، اجرا شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در شرکتهای بزرگ ، معمولاً یک متخصص برای حسابداری داراییهای ثابت منصوب می شود که فقط به مسائل مربوط به داراییهای ثابت می پردازد ، زیرا حوزه حسابداری بسیار زیاد است. علاوه بر این ، حسابداری مالیاتی بر اساس سوابق حسابداری انجام می شود. برای جلوگیری از درگیری با نهادهای بازرسی در شرکت ، حسابداری سیستم عامل باید ساده شود.
گام 2
در نظر گرفتن دارایی های ثابت در زمینه های زیر ضروری است:
- دریافت دارایی های ثابت (بندهای 4-14 PBU 6/01) ؛
- انتخاب روش و محاسبه استهلاک (pp 17-25 PBU 6/01) ؛
- بهبود و ترمیم سیستم عامل یا ترمیم سیستم عامل (صفحات 26-27 PBU 6/01) ؛
- ارزیابی مجدد دارایی های ثابت (بند 15 PBU 6/01) ؛
- دفع دارایی های ثابت (بندهای 29-31 PBU 6/01) ؛
- موجودی سیستم عامل (اسناد هنجاری) ؛
- حسابداری مالیاتی دارایی های ثابت (مواد 256-260 ، 322-324 قانون مالیات فدراسیون روسیه).
مرحله 3
علاوه بر این ، دارایی های ثابت باید مطابق با نمودار حسابداری حسابداری در نظر گرفته شوند - حساب 01 "دارایی های ثابت". دریافت ، تجدید ارزیابی ، افزایش ارزش اولیه دارایی ثابت در نتیجه نوسازی و بهبودها ، مطابق بدهی حساب 01 ، دفع - طبق اعتبار حساب 01 انجام می شود.
مرحله 4
هدف از موجودی سیستم عامل شناسایی حضور واقعی اشیا in در شرکت ، وضعیت کیفیت آنها و روشن شدن آنها با داده های حسابداری است. موجودی کالا توسط کمیسیونی منصوب می شود که به دستور رئیس تعیین شده است. تعداد موجودی های انجام شده توسط سیاست حسابداری شرکت تعیین می شود ، اما حداقل سالی یک بار. در پایان موجودی ، گزاره ای تنظیم می شود که بیانگر مازاد یا کمبود است.
مرحله 5
انتخاب روش استهلاک برای اهداف حسابداری به طور کلی می تواند بر نتیجه مالی تأثیر بگذارد (البته به طور قابل توجهی). با این حال ، این باید در هنگام قیمت گذاری محصولات (در مورد تولید کننده) و حاشیه (برای یک شرکت تجاری) مورد توجه قرار گیرد.
