روش های بسیاری وجود دارد که بانک ها سعی در محافظت از خود در برابر وام های مشکل دار دارند: بررسی درآمد ، محل کار ، سن وام گیرنده ، مطالعه دقیق تاریخچه اعتبار و غیره با این حال ، این وام های مشکل دار چیست؟ و چگونه بدهکار و بانک را تهدید می کنند؟
وام مشکلی ، وامی است که وام گیرنده نمی تواند آن را بازپرداخت کند. این قبیل وام گیرندگان معمولاً چندین وام را بدون در نظر گرفتن توانایی های مالی خود می گیرند و در نتیجه ، پرداخت تعهدات حداقل در بخشی از بدهی هایی که گرفته اند برایشان مشکل ساز است.
برای بانک ها این مشکل حتی جدی تر است. ابتدا سود آنها را که انتظار داشتند از وام دریافت کنند از دست می دهند و در نتیجه برای پرداخت سپرده ها و غیره مجبور به برداشت پول از ذخایر می شوند. ثانیاً ، برای دریافت وجوه صادر شده به وام گیرنده ، بانک ها مجبورند دوباره پول سرمایه گذاری کنند: پرداخت کارمندانی که با بدهکاران کار می کنند صرف اقداماتی از قبیل دادرسی یا توقیف اموال وام گیرنده می شود. و همه اینها ، باز هم زمان می برد.
و اگر بانک به طریقی هنوز موفق شود وام گیرنده سهل انگار را وادار به پرداخت وام کند ، تقریباً همه هزینه ها را به بدهکار منتقل می کند. اما اگر وام گیرنده قادر به پرداخت منظم نباشد ، بانک قطعاً متحمل خساراتی خواهد شد که به هیچ وجه قادر به جبران آن نیست.
بنابراین ، بانک ها سعی می کنند علاوه بر بررسی وام گیرنده آینده ، در صورت عدم دریافت وام در زمان مقرر ، در اسرع وقت نیز اقدام کنند. در این حالت اقدامات زیر در مورد بدهکار اعمال می شود (گاهی تأخیر یک روز کافی است):
- تماس با یادآوری برای پرداخت
- نامه هایی با الزام به انطباق با شرایط قرارداد وام ؛
- نامه هایی با یادآوری در مورد مجازات های دیر پرداخت.
- پیشنهادی برای فسخ زودهنگام قرارداد وام با پرداخت کل مبلغ توسط وام گیرنده در یک بار.
با این حال وام معوق روزانه مشکلی ندارد. فقط درصورتی که دوره عدم پرداخت به 90 روز برسد ، در این مدت بدهکار یک پرداخت را انجام نداده است. اگرچه این تنها یکی از علائم آن است که وام مشکل دار چندین مورد دارد:
- تأخیر در پرداخت منظم و بدون توجیه ؛
- عدم وجود صورتهای مالی از طرف وام گیرنده یا امتناع از ارائه آنها ؛
- عدم ارتباط طولانی مدت با وام گیرنده ؛
- تغییر جهت فعالیت.
این نوع مشکلات را بانک از چند طریق حل می کند:
- بازنگری توافق نامه وام به منظور تغییر نرخ بهره و میزان پرداخت منظم. یا تغییر وضعیت بدهی به جای سررسید بدهی به وضعیت فعلی (بانک ها این اقدام را انجام می دهند ، بیشتر اوقات وقتی می خواهند همکاری خود را با وام گیرنده حفظ کنند).
- فسخ قرارداد وام ، که بر اساس تعهد منعقد شده است. و همزمان بانک برای بازپرداخت وام بخشی از دارایی بدهکار را می فروشد و خود وام گیرنده این کار را داوطلبانه انجام می دهد.
- فروش وثیقه. و در این حالت ، همه روابط بین وام گیرنده و بانک قطع می شود ، زیرا این اقدام کاملاً رادیکال است.
و در مواردی که بدهکار به هیچ وجه به خواسته های بانک واکنش نشان نمی دهد و ارتباط برقرار نمی کند ، یا حتی سعی می کند از تعهدات خود پنهان شود ، بدهی وی به اشخاص ثالث - آژانس های جمع آوری منتقل می شود. روش های آنها تأثیر روانی و اجتماعی مشابه وام گیرنده با بانک دارد ، اما گردآورندگان بسیار پایدارتر و رادیکال ترند. در نتیجه ، بدهکار ، بیشتر اوقات ، تسلیم می شود و موافقت می کند وام مشکل را پرداخت کند.
