سود سهام معمولاً بخشی از کل درآمد است که بر این اساس بین مالکان تقسیم می شود. در این حالت ، میزان و نحوه پرداخت توسط شورای خاصی از سهامداران تعیین می شود. شایان ذکر است که بهره می تواند سالی یک بار یا هرگز دریافت شود. در واقع ، در ارتباط با پرداخت آن ، سرمایه سازمان کاهش می یابد.
انواع مختلفی از این پرداخت ها وجود دارد. به طور خاص ، نهایی و متوسط. مورد دوم را می توان در طول سال به دست آورد. بعلاوه سود سهام به صورت سهام یا وجه نقد پرداخت می شود.
یعنی چنین پرداختی هر سودی است که شرکت کننده هنگام توزیع درآمد شرکت بعد از مالیات دریافت می کند. علاوه بر این ، سود باید بین تمام صاحبان تقسیم شود.
سازمان ها همیشه این درصد را پرداخت نمی کنند. گاهی اوقات بخشی از درآمد در ترازنامه شرکت باقی می ماند. دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد. به عنوان مثال ، یک شرکت برای ثبات تلاش می کند. یعنی سعی می کند انواع نوسانات بازار را پیش بینی کند.
همچنین ، نیاز به سرمایه گذاری در کاهش میزان سود سهام تأثیرگذار است. به طور خاص ، مدیر ممکن است تصمیم بگیرد در صورت شرایط مختلف مبلغ مشخصی را شارژ کند.
باید در نظر داشت که سود سهام مشمول مالیات بیشتری است. بنابراین ، به دلیل تفاوت در حساب ، ممکن است کاهش یابد.
پرداخت
غالباً این پرداخت با سهم سهامدار مطابقت دارد. برای انجام محاسبه صحیح ، باید چندین مقدار را بدانید. به عنوان مثال ، سهم درآمد خالص ، میزان کسر مالیات و سود در این مرحله. علاوه بر این ، اطلاعات مربوط به تعداد سهام و سطح پرداخت سود مورد نیاز خواهد بود. سهام عادی درآمد مشخصی ندارد و مابقی بلافاصله پرداخت می شود.
درآمد خالص به عنوان تفاوت بین درآمد مشمول مالیات و مبلغ حاصل از بودجه محاسبه می شود. اساسنامه سازمان قسمت مشخصی از پول را نشان می دهد که به پرداخت سود پرداخت می شود. این عدد است که در مقدار سود خالص ضرب می شود.
محدودیت
در شرایط مختلف ، شرکت کنندگان نمی توانند درصد خود را دریافت کنند. این به دلیل عدم بازپرداخت کامل سرمایه سهام است. علاوه بر این ، ظهور علائم ورشکستگی نیز یک محدودیت است. اگر ارزش دارایی ها کمتر از قیمت سرمایه مجاز باشد ، دریافت سود سهام بعید است.
