ساختار مدیریت خطی یکی از ساده ترین ساختارهای سازمانی است که در آن می توان سطوح تبعیت را به صورت هرم مشاهده کرد: از مدیریت عالی به پایین ترین سطح.
مفهوم ساختار کنترل خطی
ساختار خطی عملکردی نیز نامیده می شود و بخشی از سازه های مکانیکی است. این گروه از ساختارها از این نظر متفاوت هستند که تبعیت در آن بسیار توسعه یافته است ، اساس کار بر تبعیت دقیق است. برای تسهیل این امر کدها و شرح وظایف خاصی وجود دارد.
در یک شرکت متوسط که بر اساس این اصل ساخته شده است ، سطوح زیر به تفکیک وجود دارد: مدیریت عالی ، زیرمجموعه آن مدیران اصلی هستند که مسئول بخش ها با بقیه کارمندان هستند. بسته به اندازه شرکت ممکن است تعداد آنها بیشتر باشد.
جوانب مثبت یک ساختار مدیریت خطی
ساختار مدیریت خطی مطابق با اصول مدیریت کلی تدوین شده توسط M. Mescon بسیار مناسب است.
1. تقسیم کار. هر کارمندی متناسب با آن تخصص و وظایف خاص خود را دارد.
2. زنجیره دستورات یا زنجیره اسکالر. اصل اصلی که توسط آن مدیریت خطی انجام می شود از بالا به پایین است.
3. مدیریت یک نفره - هر زیردست یک رهبر دارد. اگر کارگری اشتباه کند ، تنها مدیر ایستاده در بالای او می تواند او را مجازات کند. همچنین ، فقط او می تواند برای او تعیین تکلیف کند و برای آنها حساب کند. مدیریت عالی حق دارد نتیجه کار را از مدیری که مستقیماً تابع وی است ، بخواهد. به شما این امکان را می دهد تا به سرعت مسائل ایجاد شده در هر سطح را حل کنید.
4. میزان کنترل. یک مدیر نباید بیش از 4-5 نفر تحت فرماندهی خود داشته باشد. این برای تعامل بهتر بین آنها لازم است.
5. سلسله مراتب اهداف. اهداف در سه سطح سازمانی ، گروهی و شخصی قرار دارند.
6. وحدت جهت. هر دپارتمان در سازمان وظایف خود را بر عهده دارد ، اما اهداف و اهداف آنها باید با عملکرد سایر بخشها در ارتباط باشد و منافع کل شرکت را هدف قرار دهد.
دو اصل دیگر برای ساختار مدیریت خطی مشخص است: کنترل و تفویض اختیار. آنها با اصل مدیریت یک نفره رابطه مستقیم دارند. مدیر باید در تمام مراحل فعالیت خود بر زیردستان خود نظارت داشته باشد.
تفویض اختیار انتقال بخشی از منابع ، توابع و مسئولیت اجرای آن به یک زیردست است.
منفی یک ساختار مدیریت خطی
اصلی ترین عیب یک سازمان با ساختار مدیریت خطی ، بازخورد ضعیف و موانع ارتباطی است.
بازخورد با فیلتر کردن اطلاعات تخریب می شود. طبق آمار ، با رفتن از یک سطح به سطح دیگر ، حدود 20-25٪ اطلاعات از بین می رود.
موانع ارتباطی می تواند به عوامل زیر مربوط شود:
- عدم تطابق تجربه زندگی - دانش متفاوت در مورد چیزهای مشابه ؛
- موانع زبان - سو mis تفاهم از زبان عامیانه ، اصطلاحات فازی ، عدم توانایی در ساخت صحیح عبارات ؛
- موانع غیر کلامی - حالت های دافعه ، حالت های صورت و حرکات.
- عدم توانایی گوش دادن.
