برای خودآزمایی از حسابداری ، مدتهاست که موجودی اختراع شده است. موجودی تعادل است ، معنای آن این است که هیچ چیز در بنگاه اقتصادی به جایی نمی رسد و دارایی ها همیشه برابر با بدهی ها هستند. موجودی شامل کل بدهی و گردش مالی حساب های دوره گزارش است.
اعتبار و بدهی چیست
اعتبار و بدهی (تأکید همیشه روی هجا اول است) مفاهیمی هستند که در حسابداری برای نظارت بر فرآیندهای تجاری یک شرکت استفاده می شوند. تعداد زیادی حساب کاربری وجود دارد ، بیش از یکصد حساب ، برای ایجاد انعکاس با جزئیات بیشتر از هر عملکرد شرکت ، ایجاد شده است. هر حساب شماره و نام خاص خود را دارد.
بدهی به کلیه دارایی های شرکت ، یعنی آنچه در تاریخ جاری دارد ، اشاره دارد. این می تواند پول نقد در حساب های بانکی ، پول نقد در دست ، کل هزینه مواد در انبارها ، مقدار دارایی های ثابت ، بدهی طرفین باشد. هرچه دارایی های سازمان بالاتر باشد ، موفقیت و بزرگتری نیز در نظر گرفته می شود.
بدهی ها یا گردش مالی بدهی ها و منابع تشکیل دارایی هستند. بدهی ها عبارتند از: معوقات پرداختی دستمزد ، بدهی به طرفین ، استهلاک ، بدهی به موسسان یا صاحبان شرکت برای تقسیم سود. منابع تشکیل دارایی ، به عنوان مثال ، مجاز یا سرمایه دیگری است.
گردش بدهی و اعتبار برای چه استفاده می شود؟
هر حساب به صورت جداگانه ثبت می شود. به نظر می رسد اینگونه است: بدهی با حساب در سمت چپ و اعتبار در سمت راست نوشته شده است. هر معامله در معامله منعکس می شود. از یک حساب اغلب می توان در طول دوره گزارش استفاده کرد. این مبلغ بسته به نوع معامله در ستون بدهی یا اعتبار ثبت می شود. از نظر ماهیت ، مانده حساب به فعال ، منفعل ، فعال-منفعل تقسیم می شود.
افزایش گردش بدهی در حسابهای فعال یا حسابهای غیرفعال فعال به معنای افزایش دارایی سازمان یا در دسترس بودن حقوق مطالبه است. برعکس ، افزایش گردش وام کاهش آنها را نشان می دهد.
در حسابهای غیرفعال معاملات معکوس می شوند. این حساب ها برای نشان دادن اینكه بودجه از كجا و با چه وسیله ای به سازمان وارد شده وجود دارد.
در پایان دوره ، گردش بدهی و اعتبار به طور جداگانه خلاصه می شود. معلوم می شود تراز نهایی نهایی است. اگر مبالغ گردش مالی بدهی و اعتباری همزمان شود ، حساب بسته می شود ، زیرا به صفر بازنشانی می شود. تعدادی از حساب ها وجود دارد که لزوماً در پایان دوره مانده صفر دارند ، عمدتا این حساب ها حساب هایی است که هزینه ها برای آنها نوشته می شود.
ورود مضاعف نشان دهنده وجود بدهی و اعتبار است. خط آخر نام است - دو برابر. یعنی یک عملیات باید دو بار با استفاده از دو حساب ثبت شود. در حساب اول ، مقدار معامله به بدهی می رود ، در حساب دوم - با اعتبار ، تعادل حاصل می شود. بنابراین ، تعادل باید همیشه همگرا باشد. اگر گردش مالی کل بدهی با گردش مالی کل وام جمع نشود ، در جایی خطای حسابداری ایجاد شده است.
