مدت هاست که دلار گسترده ترین ، شناخته شده ترین و شناخته شده ترین ارز در جهان است. تقریباً در هر کشوری ، در صورت لزوم می توانید با اسکناس های سبز ترد پرداخت کنید ، علامت دلار به بخشی از فرهنگ توده تبدیل شده و محبوبیت آن بی وقفه ادامه دارد.
مدت ها است که همه به این واقعیت عادت کرده اند که ارز یکی از کشورها بدون از دست دادن محبوبیت خود برای دهه های طولانی ، بر بازار جهانی تسلط یافته است. بسیاری از کشورها رسما از دلار آمریکا به عنوان واحد پول واحد یا مکمل خود استفاده می کنند. پول با پرتره از چهره های عمومی و سیاسی آمریکا در کشورهای مختلف قابل پرداخت است. در دهه نود ، در روسیه ، که روزگاری سنگر مبارزه با ایالات متحده و واحد پول آن بود ، پرداخت آسان برای خریدهای کم و بیش بزرگ با دلارهای با ثبات آسان تر از روبل هایی بود که دائماً قیمت خود را از دست می دهند. بسیاری از شرکت ها ، از مشاغل بزرگ گرفته تا فروشگاه های لوازم خانگی ، قیمت ها را به دلار ذکر کرده اند.
در اواخر جنگ جهانی دوم ، در سال 1944 ، کشورهای ائتلاف ضد هیتلر توافق کردند که از دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهان استفاده کنند. این امکان ایجاد ثبات در نرخ ارزهای دیگر را فراهم کرد ، به لطف تطبیق انعطاف پذیر آنها با دلار ، که به لطف آن نرخ ارز نمی تواند بیش از 1 درصد نوسان کند. دلار خود در حد استاندارد طلا بود ، زیرا ایالات متحده در آن زمان بیشترین ذخایر طلای جهان را در اختیار داشت. قیمت هر اونس طلا هر اونس 35 دلار تعیین شد. برای تثبیت نرخ ارز ، دولت های ایالت ها مجبور به خرید یا فروش دلار شدند.
به افتخار شهر برتون وودز ، جایی که توافقنامه تاریخی در آنجا امضا شد ، این سیستم مالی بین المللی برتون وودز نامگذاری شد. این یک راه حل بسیار موفق بود و منجر به رشد سریع و پایدار اقتصاد جهانی شد. در همان زمان ، سیستم برتون وودز به سرعت منجر به دلارسازی اقتصاد کشورهای جهان و در نتیجه انتقال آنها به کنترل جزئی توسط سیستم ذخیره فدرال و در ایالات متحده - به اتلاف سریع ذخیره طلا
از سال 1976 تا 1978 ، سیستم جامائیکایی جایگزین سیستم برتون وودز شد ، که میخ دلار را به استاندارد طلا منتقل کرد و طلا را به کالایی تبدیل کرد. در همان زمان ، ارزها "آزاد شناور شدند" ، یعنی نرخ آنها دیگر به دلار وابسته نبودند. یکی از اهداف کنار گذاشتن سیستم برتون وودز کاهش وابستگی به سیاست سیستم ذخیره فدرال ایالات متحده بود ، اما در عمل عواقب آن کاملاً برعکس بود. بانک فدرال اکنون از استاندارد طلا آزاد بود و می توانست انتشار نامحدود را تمرین کند. کشورهای در حال توسعه شروع به پرداخت هزینه برای دسترسی به بازار آمریکا با دلار کردند که علی رغم عدم وجود پشتوانه طلا ، همچنان راحت ترین روش پرداخت بود.
اقتصاد آمریکا با پرداخت تعهدات پرداخت بین المللی به دلار سود کلانی کسب کرد. با این حال ، بدهی خارجی کشور با سرعت نگران کننده ای به رشد خود ادامه داد. در اواخر دهه 1980 اقتصاد ایالات متحده می توانست آسیب جدی ببیند ، اما فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تعدادی از کشورها را که با ایالات متحده تجارت می کنند و دلار را به کشورهای اروپای شرقی ، آفریقا و آسیا استفاده می کنند ، اضافه کرد. در حال حاضر ، با وجود حضور در بازار بازیکنان بزرگی مانند اتحادیه اروپا ، چین و هند ، جهان هنوز از دلار آمریکا استفاده می کند. در اروپا ، یورو با ارز آمریکایی رقابت می کند ، اما محبوبیت اسکناس نزد روسای جمهور کاهش نمی یابد.
