برای تعبیر خرد رایج ، می توان گفت: "شما دوست ندارید بدهی ها را بازپرداخت کنید ، آماده ارتباط با مجموعه داران شوید". بانک ها که از درگیری با بدهکاران خسته شده اند ، به کمک شرکت های جمع آوری متوسل می شوند.
وام دادن به اشخاص یکی از سودآورترین موارد در امور بانکی است. بسیاری از بانک های بی وجدان ، به دنبال سود ، گاهی اوقات شرایطی را برای وام گیرنده ایجاد می کنند که او عملاً فرصتی برای پرداخت بدهی ندارد. یک وام گیرنده بدشانس با یک انتخاب روبرو است: پرداخت بقیه عمر به بانک یا فسخ قرارداد به طور یک جانبه ، یا بهتر بگوییم ، پرداخت را متوقف کرده و به یک فرصت امیدوار باشید.
اگر این مورد در توافق نامه وام آمده باشد ، و پس از چندین تاخیر ، بانک حق دارد برای کمک به اشخاص ثالث کمک کند و این ، به عنوان یک قاعده ، همیشه تجویز می شود.
اشخاص ثالث چه کسانی هستند
اشخاص ثالث در این مورد شرکت ها / نمایندگی های جمع آوری هستند. قانون فدراسیون روسیه دو نوع همکاری بین بانک ها و آژانس های وصول را فراهم می کند - توافق نامه آژانس و واگذاری ادعاها (حق انصراف).
طبق توافق نامه نمایندگی ، سازمان وکالت مسئولیت هزینه مشخصی را برای مطالبه استرداد بدهی از بدهکار به عهده می گیرد. قرارداد واگذاری به معنای کسب ، در واقع بازخرید بدهی از بانک است. به طور معمول ، بانک ها بدهی وام را در اوراق بهادار از طریق مزایده می فروشند. برای فروش ، بدهی ها ناامیدانه یا ناچیز تشکیل می شوند ، تقاضای آن در دادگاه بی فایده است.
در قوانین فدراسیون روسیه هیچ ماده قانونی وجود ندارد که فعالیت های جمع آوری را به وضوح تنظیم کند. اساساً ، آنها در فعالیتهای خود با قانون بانکها و فعالیتهای بانکی و قانون مدنی هدایت می شوند. شرکتهای جمع آوری در زمینه حقوقی وضعیت نسبتاً مبهمی دارند - فعالیتهای آنها مجوز یا اعتبار ندارند ، خدمات آنها استاندارد نیستند. آژانس های جمع آوری یک سازمان تجاری با ظرفیت حقوقی عمومی هستند ، آنها مجاز به انجام فعالیت های بانکی نیستند ، که بر مشروعیت فعالیت های آنها تأثیر زیادی می گذارد.
مجموعه ابزار قانونی آنها تفاوتی با قابلیت های غیرنظامیان و سازمان ها ندارد - نهادهای اجرای قانون ، دادگاه ها ، بلکه بیشتر مذاکرات است.
اختیارات مجموعه داران
به عنوان یک قاعده ، فعالیت های شرکت های جمع آوری به مذاکره با بدهکار کاهش می یابد. در عین حال ، جمع آوری کنندگان در روش های ارائه ادعا بسیار محدود هستند - هر گونه سوicion ظن تهدید از طرف اپراتور مرکز تماس می تواند به عنوان اخاذیه ، همانطور که در ماده 163 قانون کیفری فدراسیون روسیه پیش بینی شده است ، مجاز شناخته شود.
تنها ابزار کار مجموعه داران ، ادعای ادعا در دادگاه است. اما با توجه به اینکه بدهی های به دست آمده ، قاعدتاً ناچیز است و احتمال برنده شدن پرونده در دادگاه های صلاحیت عمومی کم است ، مراجعه به دادگاه عملاً استفاده نمی شود. برای بازپرداخت بدهی تحت توافق نامه نمایندگی ، شرکتهای جمع آوری کننده فقط از طرف بانک و با وکالت می توانند به دادگاه مراجعه کنند.
بنابراین فعالیت مجموعه داران با بدهکاران محدود به تماس تلفنی و پیام کوتاه است.
