ریسک های ارزی بخشی جدایی ناپذیر از ریسک های تجاری است که کلیه شرکت کنندگان در روابط مالی ، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور ، در معرض آن قرار دارند. چنین ریسک هایی به طور مستقیم با فعالیت های مربوط به نگرانی های بزرگ بانکی و همچنین سایر شرکت هایی که مقادیر زیادی پول را در دستان خود دارند متصل هستند.
خطرات ارزی چیست؟
ریسک ارزی ، طبق تعریف اقتصادی که به طور کلی پذیرفته شده است ، خطر از دست دادن بخشی از سود در اقدامات مالی مانند: مبادله ، خرید ، فروش ارز و غیره است. از آنجا که نرخ ارز در حرکت مداوم است ، پس آن افراد بیشتر اغلب از چنین نوساناتی رنج می برند و همچنین سازمان های حقوقی که توانایی تعیین هزینه ثابت را ندارند. تعمیر ارز فقط با انعقاد توافق نامه کتبی ویژه انجام می شود.
ریسک های پولی ارتباط مستقیمی با فعالیت بانک ها ، بورس های بزرگ سهام و همچنین سایر ساختارهای بزرگ که مبالغ هنگفتی در اختیار دارند ، دارد. تعیین دلیل دقیق این یا آن ریسک ارزی تقریباً غیرممکن است ، زیرا دلایل زیادی وجود دارد. در بیشتر مواقع ، کاهش یا افزایش قیمت ارز به موقعیت آن چه در بازار خارجی و چه در بازار داخلی بستگی دارد. توزیع نابرابر مالی بین کشورها و همچنین سیاست سوداگرانه نگرانی های بزرگ بانکی ، تأثیر کمتری ندارند.
دستیابی به کاهش خطرات نرخ ارز تحت کنترل دقیق نوسانات نرخ ارز و همچنین نظارت مداوم بر دولت خارجی و تغییرات مالی داخلی امکان پذیر است. از آنجا که روش کنترل به خودی خود آسان نیست ، تقریباً همه سازمانهای بزرگ از موقعیت ویژه ای برخوردار هستند. کارمند مسئول ردیابی و احتمالاً پیشگیری از خطرات ارزی یا حداقل کاهش خسارات مالی برای این شرکت خاص است.
به منظور جلوگیری از عواقب بزرگ ریسک های ارزی ، متخصصان حوزه اقتصادی طبقه بندی ویژه ای را ایجاد کرده اند که به سازمانهای بانکی امکان می دهد به طور موثرتری سیاست های مالی را دنبال کنند.
انواع موجود خطرات ارزی
در حال حاضر ، متخصصان حوزه اقتصادی انواع زیر را از ریسک های ارزی که می توانند با سیاست مالی یک سازمان کوته فکر تشکیل دهند ، تشخیص می دهند:
1. خطرات عملیاتی. این نوع در مورد یک کارآفرین که هرگونه عملیات تجاری مربوط به سپرده های سرمایه گذاری و بازده سود را انجام می دهد ، بوجود می آید. وضعیت زیر را می توان به عنوان مثال ذکر کرد. خریدار که محصولی را در یک کشور خارجی خریداری می کند مجبور است ارز کشور خود را به کشور دیگر تغییر دهد. با این کار او مقدار مشخصی پول را با نرخ ارز از دست می دهد.
2. ریسک ترجمه. این نوع ریسک اغلب در سازمانهایی وجود دارد که شرکتهای تابعه در خارج از کشور دارند ، جایی که غالباً تفاوتی بین درآمد منفعل و فعال وجود دارد. به عنوان مثال ، یک شرکت روسی که شعبه هایی در ایالات متحده دارد دارایی های دلاری دارد. در صورت کمبود ناگهانی دلار برای تأمین ارزش کل دارایی ها ، ممکن است ثروت او در مقابل رقبا به طور محسوسی متزلزل شود. و در این شرایط مقدار روبل در اختیار شرکت اهمیتی ندارد.
3. ریسک اقتصادی. این نوع ریسک ارتباط مستقیمی با تأثیر منفی تغییر نرخ ارز دارد. در صورت افزایش ناگهانی ، شرکت ممکن است در موقعیت مالی دشواری قرار بگیرد.
علاوه بر سه نوع اصلی ریسک ارزی ، متخصصان سه نوع اضافی را نیز تشخیص می دهند:
1. خطرات پنهان ارزی. این نوع در مواردی اتفاق می افتد که شرکت تأثیر وضعیت اقتصادی خارجی و داخلی را بر عملکرد خود کنترل نمی کند.یا اگر برخی از نکات مهم توسط متخصصان سازمان به طور سیستماتیک از قلم افتاده باشند.
2. خطرات ارزی بیمه. این نوع ریسک هنگام سرمایه گذاری وجود دارد و در صورت تحویل دیرهنگام ارز ، خود را نشان می دهد. دلایل معمولاً به خود تأمین کنندگان بستگی ندارد. محدودیت ها یا عوارض سنگین اعمال شده توسط دولت می تواند صادرات یا واردات ارز را پیچیده کند. بیشترین خطر معمولاً برای کشورهایی است که ارزهای آنها غیرقابل تبدیل شناخته شده است.
3. خطرات نرخ ارز. این نوع ریسک ارتباط مستقیمی با شوک های پولی دارد. می توان آن را به دو نوع تقسیم کرد: حسابداری (نوسانات نرخ ارز در صورت محاسبه مجدد در صورتهای مالی شرکت منعکس می شود) ، پولی و اقتصادی (تغییرات نرخ ارز بر جریان پول شرکت و همچنین سرمایه گذاری ها و منابع استفاده شده تأثیر می گذارد).
