موقعیت ارزی نسبت دارایی ها و بدهی های یک بانک تجاری است که هنگام انجام معاملات با وجوه ارزی انجام می شود. هنگام انجام معاملات ارزی ، خطر مرتبط با تغییر در نرخ ارز وجود دارد. مدیریت صحیح موقعیت ارزی امکان اطمینان از ثبات یک بانک تجاری و جلوگیری از ضررهای ناشی از ریسک ارزی را فراهم می کند.
انواع موقعیت های ارزی
بسته به نسبت ادعاها و تعهدات در یک ارز خارجی جداگانه ، موارد زیر وجود دارد:
- موقعیت ارز بسته ؛
- موقعیت ارزی باز
موقعیت ارزی بسته هنگامی تشکیل می شود که ادعاها و تعهدات مربوط به ارز مشخص برابر باشد ، در این صورت خطر ایجاد نمی شود. در صورت عدم تطابق ادعاها و تعهدات برای یک ارز خارجی جداگانه ، یک موقعیت ارزی باز (OCP) تشکیل می شود. می تواند طولانی یا کوتاه باشد.
اگر دارایی های بانک به میزان کمی از بدهی های آن با ارز مشخصی فراتر رود ، در این صورت یک موقعیت طولانی مدت باز وجود دارد. وقتی بدهی ها بیش از دارایی ها باشند ، یک ORP کوتاه تشکیل می شود.
بیایید با یک مثال کاربردی تفاوت بین کوتاه و کوتاه را بررسی کنیم. در زمان افتتاح ، موقعیت ارزی بانک تجاری بسته شد. در طول روز مشتری 100000 یورو با دلار خریداری می کند. نرخ ارز بازار: 1 یورو = 1 ، 1323 دلار. هنگام فروش 100000 یورویی ، این بانک 113،230 دلار دریافت خواهد كرد. در نتیجه این عملیات ، یک نرخ کوتاه باز ارز به یورو و یک نرخ طولانی مدت باز با دلار تشکیل می شود. در این شرایط ، یک بانک تجاری می تواند با خرید یورو با همان نرخ ، موقعیت ارزی را بدون ریسک و بدون سود ببندد. فرض کنید بانک قادر به خرید یورو ارزان تر باشد ، به عنوان مثال با نرخ 1 EUR = 1.0992 USD. در این حالت ، بانک نه تنها قادر به بستن موقعیت ارزی خود است ، بلکه می تواند سود کسب کند:
113،230 - 10099 × 1.0992 = 3310 دلار
مکانیسم های تنظیم موقعیت ارز خارجی باز
موقعیت ارزی آزاد همیشه با ریسک همراه است. برای به حداقل رساندن تأثیر منفی آن ، از دو روش تنظیم موقعیت ارز استفاده می شود: پوشش و محدود کردن.
هجینگ روشی برای تنظیم مقررات است که موقعیت جبرانی ارزی را ایجاد می کند. این رویکرد به جبران کامل یا جزئی یک ریسک با ریسک ارزی دیگر دست می یابد. غالباً ، مصون سازی شامل ایجاد تعادل در معاملات خرید و فروش ارزهای مربوطه است.
به عنوان مثال ، ORP طولانی برای یک ارز خاص به این معنی است که حجم خرید آن ارز بیش از حجم فروش است. در این حالت لازم است با انعقاد معامله متعادل سازی فروش این ارز ، بین الزامات و تعهدات یک بانک تجاری تفاوت ایجاد شود. اگر بانک موقعیت کوتاهی در پایان باز داشته باشد ، در این صورت حجم فروش یک ارز خاص از حجم خرید بیشتر است. در این حالت جبران خطر ارزی با خرید اضافی این ارز امکان پذیر است.
محدود کردن روشی برای تنظیم مقررات است که در آن یک بانک تجاری محدودیت هایی را برای نرخ ارز باز تعیین می کند. محدودیت های اندازه موقعیت ارزی را می توان به صورت اجباری یا داوطلبانه تعیین کرد.
مطابق با دستورالعمل شماره 124-I بانک روسیه 15 ژوئیه 2005 (اصلاح شده در 1 سپتامبر 2015) ، جمع کل OCP نباید بیش از 20٪ از سرمایه سهام موسسه اعتباری باشد. و ارزش نرخ ارز باز در ارزهای خاص نباید بیش از 10٪ سرمایه سهام بانک باشد.
