در طی فعالیت های خود ، بنگاه ها ممکن است با وضعیتی روبرو شوند که هزینه های جاری در دوره گزارش مشاهده شده باشد ، اما هیچ درآمدی از فروش دریافت نشده است. در این راستا ، حسابداران در زمینه حسابداری صحیح و نوشتن چنین هزینه هایی در حسابداری و حسابداری مالیاتی مشکل دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
کلیه هزینه های شرکت را در دوره گزارش طبقه بندی کنید. طبق بند 4 PBU 10/99 ، کلیه هزینه های سازمان را می توان به هزینه های مربوط به فعالیت های عادی و همچنین هزینه های عملی نشده و عملیاتی نسبت داد.
گام 2
هزینه هایی را تعیین کنید که با هدف درآمدزایی انجام می شود. اگر در طول دوره گزارش ، بنگاه اقتصادی فرآیند تولید را انجام داده باشد ، حتی اگر فروشی هم نداشته باشد ، تمام هزینه های آن باید در حساب های حسابداری مربوطه ثبت شود. در این حالت ، از حساب 26 "هزینه های عمومی" یا 44 "هزینه فروش" استفاده می شود.
مرحله 3
هزینه های عمومی را مطابق با قوانین تصویب شده در سیاست حسابداری شرکت بنویسید. آنها را می توان در بدهی حساب 20 "تولید اصلی" ، حساب 23 "تولید کمکی" و حساب 29 "خدمت به تولید و اقتصاد" منعکس کرد. همچنین می توان آنها را به هزینه های ثابت مشروط نسبت داد و به بدهی حساب 90 "فروش" نوشت.
مرحله 4
تمام هزینه هایی را که هدف آنها سودآوری نیست ، از هزینه های غیر واقعی شرکت تصدیق کنید. این هزینه ها را در بدهی حساب 91.2 "سایر هزینه ها" جمع کنید و در پایان سال آن را با ضرر ببندید.
مرحله 5
حسابداری مالیاتی هزینه ها را در غیاب فروش تنظیم کنید. مطابق با Art.252 و Art.318 از قانون مالیات فدراسیون روسیه ، تمام هزینه های عمومی کسب و کار هزینه های غیر مستقیم است ، باید مستند و با هدف ایجاد سود باشد. در این حالت ، آنها می توانند به طور کامل در حسابداری مالیاتی به عنوان هزینه های دوره گزارش فعلی منعکس شوند. هزینه هایی که مربوط به درآمدزایی و فعالیت های تجاری نباشد در حسابداری مالیاتی شناسایی نمی شوند. همچنین ، در صورت عدم اجرای ، آنها می توانند دلیل بازرسی های مالیاتی برای شناسایی قانونی بودن کمیسیون خود باشند.
