برخلاف سود ، که نتیجه فعالیت کارآفرینی را نشان می دهد ، سودآوری ویژگی اثربخشی این فعالیت است. سودآوری یک ارزش نسبی است که بیانگر سودآوری یک شرکت است. در اقتصاد بازار ، سیستمی از شاخص های سودآوری وجود دارد ، قیمت آن برای محصولات برای انواع مختلف محصولات و برای تمام محصولات فروخته شده محاسبه می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سودآوری کلیه محصولات را می توان با درصد سود حاصل از فروش کالا تا هزینه تولید و فروش تعیین کرد. یا با نسبت سود خالص به درآمد. نتیجه ایده ای از مقرون به صرفه بودن شرکت در زمان فعلی و میزان سودآوری حاصل از فروش محصولات ارائه می دهد.
گام 2
سودآوری انواع خاصی از کالاها به هزینه و قیمت کل بستگی دارد و به عنوان درصد هزینه فروش واحد تولید منهای هزینه کل تعیین می شود تا باز هم بهای یک واحد از این محصول.
مرحله 3
افزایش سودآوری با افزایش میزان سود و کاهش دارایی های تولید حاصل می شود. از نظر استفاده از پتانسیل تولیدی شرکت ، تجزیه و تحلیل سودآوری برای خصوصیات پیچیده فعالیت از اهمیت بالایی برخوردار است.
مرحله 4
شرکتهایی که به طور مستقل محصولات را تولید می کنند ، اندازه سودآوری و قیمت محصولات را تعیین می کنند ، به استثنای فقط برخی از انواع فعالیت ها: ارائه خدمات تشییع جنازه ، انواع حمل و نقل. برای این نوع فعالیت ها ، سازمان های دولتی سطح حداکثر سودآوری را تعیین کرده اند.
مرحله 5
در صورت تعیین سطح قیمت در شرایط بازار ، شرکت ها مجبور هستند که در صورت عدم انحصار تولید کننده در قیمت های بازار تمرکز کنند. بنابراین ، امکانات در تعیین مقدار سودآوری محدود است.
مرحله 6
برای افزایش مقدار محصولات تولید شده و فروخته شده ، ضروری است که سودآوری کمی در قیمت لحاظ شود ، در این صورت سطح قیمت کمتر از رقبا خواهد بود. و در این حالت ، تولید کننده یک مزیت اضافی در بازار کسب می کند و رشد فروش به طرز چشمگیری افزایش می یابد. و با افزایش مقیاس فعالیت ، به دلیل توزیع هزینه های ثابت برای تعداد بیشتری از محصولات ، قیمت متوسط هزینه کاهش می یابد. در نتیجه ، مقدار زیادی سود به دلیل گردش سریعتر وجوه تشکیل می شود.
