کارایی شرکت از مهمترین معیارهای اقتصادی است. در عمومی ترین شکل ، می توان آن را به عنوان نسبت هزینه های مورد نیاز برای تولید محصولات و نتیجه حاصله در طی اجرای آن نشان داد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
متداول ترین شاخص بهره وری تولید ، بهره وری نیروی کار است که به عنوان نسبت درآمد کل به تعداد کارگران شاغل در تولید تعریف می شود. رشد بهره وری نیروی کار با همان تعداد کارمند نشان دهنده افزایش کارایی استفاده از منابع کار است. متقابل این شاخص شدت کار است. این نشان می دهد که چه مقدار نیروی کار زنده برای تولید نوع خاصی از محصول استفاده می شود.
گام 2
یکی دیگر از شاخص های بهره وری تولید ، مصرف مواد است. این به عنوان نسبت هزینه های تولید (مواد اولیه ، مواد ، سوخت و غیره) به هزینه محصولات تزریق شده محاسبه می شود. این نسبت نشان می دهد که برای دستیابی به یک واحد پولی درآمد چه مقدار منابع مادی مورد نیاز بوده است. شاخص مخالف این یکی - بازده مواد ، نشان دهنده حجم تولید در هر روبل هزینه های مواد است.
مرحله 3
به همین ترتیب ، ضریب بازده تولید زیر - شدت سرمایه و معکوس آن - بهره وری سرمایه محاسبه می شود. برخلاف شاخص قبلی ، بازدهی استفاده از دارایی های ثابت شرکت را نشان می دهد.
مرحله 4
شدت سرمایه به عنوان نسبت سرمایه سرمایه گذاری شده در تولید به ارزش تولید محاسبه می شود. میزان سرمایه لازم برای تولید یک واحد تولید را نشان می دهد.
مرحله 5
علاوه بر این ، شاخص های بهره وری تولید شامل نسبت های سودآوری هستند. شاخص سودآوری کل به عنوان نسبت سود شرکت به هزینه دارایی های ثابت و در گردش محاسبه می شود. بازده فروش با تقسیم سود بر هزینه تولید و بازده سهام در هزینه سرمایه سهام شرکت تعیین می شود.
