مهمترین سند برای تحلیل عملکرد یک شرکت ترازنامه است. به شما امکان می دهد وضعیت دارایی ها و بدهی های شرکت را درک کنید. دارایی ها از دارایی های ثابت و دارایی های جاری تشکیل شده اند. و اگر حسابداری سرمایه در گردش مشکلی ایجاد نکند ، از دارایی های ثابت به طور مکرر و برای مدت طولانی در شرکت استفاده می شود که روند تعیین هزینه را پیچیده می کند. برای ساده سازی این روش ، از ارزش دفتری املاک ، تجهیزات و تجهیزات استفاده می شود.
در حسابداری ، از ارزش دفتری دارایی های ثابت برای محاسبه در دسترس بودن و حرکت ارزش آنها در ترازنامه شرکت استفاده می شود. ارزش دفتری دارایی های ثابت که به تازگی به بنگاه رسیده اند براساس روش استفاده از آنها محاسبه می شود. به عنوان مثال ، می تواند برابر با مبلغ پرداختی برای خرید یک شی و هزینه بهره برداری از آن باشد. هنگام تدوین ترازنامه برای دوره های گزارش بعدی ، مقدار دفتری با میزان ضررهای کاهش ارزش و استهلاک انباشته کاهش می یابد. اگر از وام های قرض شده برای خرید استفاده شده باشد ، پرداخت های سود وام برای دوره گزارش نیز در نظر گرفته می شود. اقدامات قانونی ، قوانین اساسی برای محاسبه ارزش دفتری اولیه را بسته به روش دستیابی به دارایی های ثابت تعیین می کند: مبادله مبادله کالا ، ساخت یا ساخت ، اهدا ، مشارکت در سرمایه مجاز ، انتقال به مدیریت اعتماد. این قوانین به اندازه کافی واضح هستند که اعمال آنها دشوار نیست. ارزش دفتری دارایی های ثابت می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی در حین کار تغییر کند ، که بعضی اوقات فقط توسط متخصصان بسیار واجد شرایط قابل ارزیابی است. این عوامل عبارتند از: استهلاک دارایی های ثابت. تغییر ارزش از طریق تغییر در قیمت های بازار ؛ هزینه های تعمیر و نگهداری ، تعمیر ، بازسازی. این عوامل با ارزیابی مجدد سالانه دارایی های ثابت در نظر گرفته می شوند ، که نه تنها توسط هزینه های واقعی ، بلکه همچنین توسط شرایط عملیاتی تحت تأثیر قرار می گیرد: تعداد شیفت های کاری ، تأثیر تجاوز به محیط زیست ، فرآیندهای تورمی ، خستگی مواد ، مدت زمان استفاده و غیره. این شرایط مستلزم تغییر در ارزش دفتری دارایی های ثابت است ، که با هنجارهای استاندارد قابل تعیین نیست ، بنابراین ، متخصصان بسیار واجد شرایط در ارزیابی مجدد نقش دارند.
