سرمایه در گردش سرمایه دارایی یک شرکت است که در فعالیت های فعلی آن و اطمینان از تداوم روند تولید سرمایه گذاری شده است. آنها شامل دارایی های در گردش خود هستند - دارایی هایی که با هزینه سرمایه خود شرکت تشکیل می شوند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
محاسبه سرمایه در گردش خود اولین گام در تجزیه و تحلیل مالی هر سازمان است ، زیرا در صورت کمبود آنها ، شرکت مجبور می شود به منابع خارجی تشکیل املاک (وام و وامها) متوسل شود.
گام 2
روش های مختلفی برای تعیین اندازه دارایی های در گردش خود شرکت وجود دارد. در حالت اول ، دارایی های در گردش خود به عنوان تفاوت بین جمع منابع وجوه شخصی (سرمایه سهام) و مقدار دارایی های غیرجاری قابل درک است. اعتقاد بر این است که برای امنیت عادی فعالیت اقتصادی شرکت ، ارزش سرمایه در گردش آن باید حداقل 1/3 سرمایه خودش باشد. به عبارت دیگر ، سرمایه خود سازمان برای تشکیل کلیه دارایی های غیرجاری و حدود 1/3 دارایی های در گردش باید کافی باشد.
مرحله 3
سرمایه در گردش خود نیز به روشی دیگر محاسبه می شود:
SOS = SK + DO - VA ، کجا
SK - سرمایه سهام شرکت ،
انجام - بدهی های بلند مدت (بدهی ها) ،
VA - دارایی های غیر جاری شرکت.
با این روش محاسبه ، فرض بر این است که سرمایه در گردش می تواند نه تنها با هزینه سرمایه خود ، بلکه همچنین با هزینه منابع جذب شده بلند مدت (وام و وام) تشکیل شود.
مرحله 4
علاوه بر این ، دارایی های جاری خود را می توان به عنوان تفاوت بین دارایی های جاری و بدهی های کوتاه مدت (بدهی) شرکت محاسبه کرد.
مرحله 5
هنگام تجزیه و تحلیل وضعیت مالی شرکت ، ضریب تأمین با دارایی های در گردش آن نیز تعیین می شود. این به عنوان نسبت مقدار دارایی های در گردش خود به مجموع دارایی های در گردش سازمان محاسبه می شود. مقدار استاندارد برای این ضریب 10٪ است ، یعنی حداقل 10٪ داراییهای جاری شرکت باید با هزینه سرمایه سهام تشکیل شود.
