سهم اوراق بهاداری است که به صاحب آن حق شرکت در مدیریت یک شرکت سهامی و بخشی از سود را به صورت سود سهام می دهد.
انواع اصلی سهام
کلیه سهام می تواند به صورت عمومی قرار گیرد یا بسته شود (با توزیع سهام در یک حلقه محدود از افراد). با توجه به ماهیت جایگذاری ، تمایزی بین بازار اصلی سهام و بازار ثانویه وجود دارد ، جایی که معاملات با اوراق بهادار مستقر در گذشته انجام می شود.
در عمومی ترین شکل ، دو نوع سهام از هم متمایز می شوند - عادی و ترجیحی. دارندگان سهام عادی می توانند در تقسیم سود مشارکت کنند. تفاوت سهام ممتاز در این است که سود سهام دائمی به همراه دارند ، اما در عوض ، دارنده آنها از حق مدیریت محروم می شود. آنالوگ آنها سهام موسسان است که بین بنیانگذاران توزیع می شود.
مبنای دیگر برای طبقه بندی می تواند یک اصل صنعت باشد. بر اساس آن ، به عنوان مثال ، سهام نفت و گاز ، مخابرات ، شرکت های متالورژی و غیره
با توجه به مرحله انتشار و پرداخت ، سهام اعلام شده ، مستقر و کاملاً پرداخت شده از یکدیگر تفکیک می شوند.
سهام اعلام شده حداکثر تعداد سهام قابل صدور است که در اساسنامه شرکت ثابت شده است. با این حال ، این شرکت ممکن است هرگز تعداد معینی سهام را منتشر نکند. سهام برجسته آنهایی است که توسط سهامداران خریداری شده است و ممکن است شامل سهام کاملاً پرداخت شده باشد که پرداخت کامل آنها توسط سهامداران انجام شده است. همه سهام ارائه شده به طور کامل پرداخت نمی شود زیرا برخی از آنها را می توان به صورت اقساطی خریداری کرد.
با توجه به نوع ناشر ، سهام CJSC و OJSC از هم تفکیک می شوند. سهام CJSC در نظر گرفته شده است که توسط یک حلقه محدود از افراد خریداری شود ؛ آنها به صورت یک موضوع بسته صادر می شوند. سهام OJSC بدون توافق با سهامداران دیگر قابل فروش مجدد است.
همچنین بین سهام ثبت شده و سهام حامل تفاوت قائل شوید. نام صاحب سهام ثبت شده باید در رجیستر ثبت شود و هنگام فروش آنها ، اطلاعات مالکان جدید وارد می شود. از آنها برای تحلیل ساختار سهامداران استفاده می شود. در میان زیرمجموعه های آنها ، بین سهام رأی داده شده تمایز قائل می شوند که فقط با اجازه صادر کننده قابل انتقال است. چنین محدودیتی برای سهام حامل وجود ندارد ، آنها فروش آزاد را فرض می کنند.
بسته های سهام و انواع آنها
به عنوان یک قاعده ، سهام به صورت جداگانه خریداری نمی شود ، بلکه در بسته بندی خریداری می شود. داشتن سهام عمده سهام به شما امکان می دهد فعالیت های شرکت را تحت تأثیر قرار دهید.
در میان بلوک های سهام ، بلوک ، کنترل و سهام اقلیت تقسیم شده است. مسدود کردن بلوک سهام - از نظر تئوری ، این بیش از 25٪ از کل سهام است (در عمل ، ممکن است کمتر باشد) ، صاحب آن حق وتوی تصمیمات هیئت مدیره را دارد.
بلوک کنترل سهام (50٪ + 1 سهم) به صاحب آنها اجازه می دهد تا به طور مستقل در مورد عملکرد شرکت سهامی تصمیم بگیرند و همچنین مدیران را تعیین کنند.
به طور معمول ، تصمیمات در یک شرکت سهامی در یک جلسه عمومی با اکثریت آرا گرفته می شود. اما هرچه این شرکت بزرگتر باشد ، سهام آن در بین سهامداران اقلیت بیشتر است. سهام آنها اجازه مشارکت در مدیریت را به آنها نمی دهد.
