تأمین مالی مجدد موسسات اعتباری توسط بانک مرکزی فدراسیون روسیه برای تأثیرگذاری موثر بر بخش پایین سیستم بانکی استفاده می شود. با تعیین فرم ، شرایط و روش برای تأمین مالی مجدد ، بانک مرکزی فعالیتهای بانکهای تجاری را کنترل می کند.
سرمایه گذاری مجدد وام توسط بانک مرکزی به سازمان ها (بانک های تجاری) است ، یعنی م institutionsسسات اعتباری وجوهی را از آن دریافت می کنند. برای انجام این کار دو روش وجود دارد: صدور وام و تخفیف مجدد اوراق بهادار موجود در پرتفوی بانک ها (به عنوان مثال سفته ها).
تخفیف مجدد صورتحساب ها با نرخ تخفیف مجدد صورت می گیرد. این نرخ تخفیف رسمی است که معمولاً کمی کمتر از نرخ وام (سرمایه گذاری مجدد) است. بنابراین ، بانک مرکزی تعهدات بدهی را با قیمت کمتری نسبت به تعهدات تجاری خریداری می کند.
وقتی بانک مرکزی نرخ بازپرداخت را بالا می برد ، بانک های تجاری به دنبال جبران خسارت (از آنجا که وام را با قیمت بالاتری می گیرند) می شوند و خودشان نرخ وام های صادر شده به وام گیرندگان (اشخاص حقوقی و حقیقی) را افزایش می دهند. این تأثیر بر اقتصاد هدف اصلی تأمین مالی مجدد است. به عنوان مثال ، هنگامی که تورم افزایش می یابد ، افزایش نرخ بهره وام ها منجر به کاهش عملیات وام دهی بانک ها می شود. نقدینگی موسسات اعتباری مستقیماً به توانایی دریافت وام از بانک مرکزی بستگی دارد.
تغییر نرخ بهره مجدد بانک مرکزی ابزاری بسیار قدرتمند برای تأثیرگذاری بر اقتصاد است ، بنابراین به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجا که تغییر آن منجر به عواقب قابل توجهی می شود ، نوسانات شدید نرخ نشان دهنده بی ثباتی سیستم اقتصادی است.
هرگونه تغییر در نرخ رسمی معمولاً همراه با گذار به سیاست پولی جدید است. در همان زمان ، بانک های تجاری با تنظیمات لازم در فعالیت های خود ، گاهی تغییر جهت می دهند. از معایب این روش تأثیرگذاری بر اقتصاد می توان به ضعف کارآیی آن در ارتباط با سایر بخشها اشاره کرد ، این تنها بانکهای تجاری را تحت تأثیر قرار می دهد.
