با تشکیل اظهارنامه مالیاتی ، هر حسابدار با ترس در انتظار پایان حسابرسی میز کار است ، که اشتباهات انجام شده را آشکار می کند و تعیین می کند که آیا سازماندهی یک حسابرسی در محل در شرکت لازم است یا خیر. لازم به یادآوری است که مقامات مالیاتی در این زمینه با معیارهای تعیین شده هدایت می شوند ، بنابراین با رعایت تمام قوانین می توان از چنین مزاحمتی جلوگیری کرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
لیستی از معیارهایی را که به بازرسان مالیاتی اجازه می دهد مشاغل را برای بازرسی در محل انتخاب کنند ، مرور کنید. در حال حاضر 12 قانون وجود دارد که خطر حسابرسی را افزایش می دهد. آنها را می توان از طریق اینترنت یا اداره مالیات یافت.
گام 2
با اداره مالیات یا Rosstat تماس بگیرید و از شاخص های فعالیت اقتصادی متوسط صنعت مطلع شوید. آنها را با شاخص های شرکت خود مقایسه کنید ، اگر حداقل یک مورد دارای سطح دست کم گرفته شده باشد ، به زودی ممکن است یک بازرسی در محل به شما اختصاص داده شود. برای جلوگیری از کم بودن تعداد ، تجارت خود را دوباره طراحی کنید.
مرحله 3
هنگام ثبت اظهارنامه مالیاتی از ثبت ضرر و زیان خودداری کنید. اگر این واقعیت اتفاق افتاد ، سعی کنید هزینه های دریافتی را به دوره های گزارشگری دیگر منتقل کنید. اگر سودآوری برای شرکت شما عادی نیست ، کافی است یک یادداشت توضیحی بنویسید که در آن دلیل چنین نتیجه ای را توجیه کنید. اگر بازرس مالیاتی توضیحات شما را بپذیرد ، دیگر نیازی به ترس از بررسی در محل نیست.
مرحله 4
مبالغ زیادی از کسر مالیات را در حسابداری و گزارشگری مالیات خود منعکس نکنید. به عنوان یک قاعده ، بازرسی مالیاتی نسبت به بازپرداخت ها نگرش منفی دارد ، بنابراین لازم است که تمام شواهد مستند را از قبل تهیه کنید و توضیحی را بنویسید که جزئیات روش محاسبه مالیات را شرح دهد. همچنین می توانید برای چندین دوره کسر کنید.
مرحله 5
مقدار شاخص هایی را که برای انتقال به سایر رژیم های مالیاتی ضروری هستند ، دریابید. اگر با توجه به نتایج فعالیت مالی ، شاخص های شرکت به آنها نزدیک می شوند ، سپس سیستم مالیات را تغییر دهید یا اقداماتی را انجام دهید که به شما امکان می دهد پارامترها را تنظیم کنید. در غیر این صورت ، بازرسی مالیاتی یک بازرسی در محل را به شرکت منصوب می کند ، که براساس نتایج آن در مورد انتقال اجباری تصمیم می گیرد.
