هنگام تجزیه و تحلیل هزینه های یک شرکت برای تولید محصولات ، آنها بسته به ماهیت اتصال با جسم به هزینه های مستقیم و سربار تقسیم می شوند. اگر اولی به طور مستقیم به یک واحد کالا مربوط باشد و بر قیمت گذاری تأثیر بگذارد ، نمی توان دومی را مستقیماً به هدف تولید نسبت داد.
هزینه های سربار هزینه های اضافی شرکت برای اطمینان از فرآیندهای تولید و گردش محصولات را نشان می دهد. آنها فعالیت اصلی شرکت را همراهی می کنند ، اما ارتباط مستقیمی با آن ندارند ، بنابراین نمی توانند در هزینه کالاها ، کارها یا خدمات لحاظ شوند. این هزینه ها شامل: نگهداری و بهره برداری از دارایی های ثابت ؛ سازماندهی و نگهداری تولید ؛ آموزش کارمندان؛ سفرهای تجاری؛ کمک های امنیت اجتماعی؛ حقوق کارمندان اداری؛ آسیب به ارزشهای مادی ؛ خرابی و سایر هزینه های غیر تولیدی. مشهورترین نمونه سربار صورتحساب اینترنت و تلفن است. اگر سازمانی درگیر تجارت باشد ، هزینه های سربار نیز با هزینه های ذخیره سازی ، بسته بندی ، حمل و نقل و بازاریابی کالا نشان داده می شود. بسیاری از شرکت ها به دنبال به حداقل رساندن هزینه های سربار هستند ، زیرا با در نظر گرفتن هزینه کالاها با این حال ، آنها عملکرد طبیعی شرکت را تضمین می کنند ، بنابراین باید به مسئله بهینه سازی کاملاً دقیق پرداخت. با استفاده از روشهای مختلف می توان آنها را به طور غیر مستقیم در هزینه تولید ثبت كرد. متداولترین روشهای برنامه ریزی هزینه های سربار عبارتند از: 1) روش حساب مستقیم برای اقلام هزینه جداگانه 2) محاسبه هزینه ها به عنوان درصدی از دستمزد کارگران شاغل در تولید.3) روش ترکیبی. در این حالت بخشی از هزینه های سربار (مالیات ، کسر استهلاک ، حقوق پرسنل اداری و غیره) با روش مستقیم و قسمت دوم با روش درصد تعیین می شود. در نتیجه ، شما می توانید میزان هزینه های سربار در هر واحد تولید را تعیین کنید و آنها را در رابطه با فعالیت های اقتصادی شرکت برنامه ریزی کنید.
