امروزه وام ها بخشی جدایی ناپذیر از اقتصاد هستند که برای عملکرد طبیعی آن ضروری است. برای بنگاه های صنعتی ، این فرصتی است برای به دست آوردن ابزار تولید با پرداخت دوره ای ارزش آنها. برای شرکتهای بازرگانی - پوشش دادن کمبودهای سرمایه در گردش. برای افراد - فرصت دریافت بودجه برای استفاده شخصی.
ریسک اعتباری
در تمام روابط اعتباری مالی ، دو طرف تعامل دارند - وام گیرنده و وام دهنده. و در این حالت ، وام دهنده خطرات مالی خاصی را متحمل می شود. اما وام دهنده ریسک آگاهانه می کند و در صورت پیش فرض توسط وام گیرنده ضرر می کند.
با توجه به رابطه مالی اعتباری بین شرکتها و بانکها ، می توان رابطه معناداری بین نهادها مشاهده کرد. از یک طرف ، بانکی که وام را به بنگاه اقتصادی صادر کرده است ، خطر عدم بازپرداخت بدهی توسط وام گیرنده خود را به موقع و به طور کامل تحمل می کند. از طرف دیگر ، شرکتی که وجوه رایگان دارد و آنها را به حساب های بانکی خود واریز می کند ، ممکن است در صورت تصفیه بانک ، آنها را کاملا از دست بدهد. علاوه بر این ، شرکت ممکن است سود کمتری از نرخ سود سپرده دریافت کند. به عنوان مثال ، یک بانک می داند که یک شرکت سپرده گذاری ثابت است و نرخ سود بالایی را برای سپرده جدید ارائه نمی دهد ، که این شرکت می تواند هنگام قرار دادن وجوه رایگان در بانک دیگر دریافت کند.
از آنجا که ریسک های اعتباری برای کل دوره وام دهی وجود دارد ، وام دهندگان از روش های مختلفی برای ارزیابی آنها استفاده می کنند.
ارزیابی و به حداقل رساندن خطرات اعتباری
رایج ترین و اثبات شده ترین روش ارزیابی ریسک ، امتیازدهی است. هنگام کار با این روش ، کارت امتیازدهی تهیه می شود. در این کارت ، بر اساس پرسشنامه وام گیرنده ، امتیازات ارزیابی تعیین شده است که برای تصمیم گیری مقدار آستانه را تشکیل می دهد: اعتبار متقاضی یا رد. هنگام استفاده از روش امتیازدهی ، لازم است سطح اقتصادی منطقه ای و شرایطی که وام گیرنده در آن زندگی می کند ، در نظر گرفته شود.
غالباً ، هنگام بررسی درخواست های وام ، آنها به روشی موسوم به "ارزیابی دستی" ریسک های اعتباری هدایت می شوند. هنگام استفاده از این روش ، ممکن است زمان صدور وام به تأخیر بیفتد ، زیرا کارمند بانک نیاز دارد تا به صورت دستی اطلاعات پرسشنامه متقاضی را در برابر پایگاه های مختلف بانک بررسی کند. و این تاریخچه داخلی بانک ، پایگاه تاریخ اعتبار است. این روش در رابطه با خطرات برای وام دهنده امن تر است.
هنگام انجام تجزیه و تحلیل ریسک اعتباری ، مقدار بزرگترین ضرری که وام دهنده می تواند در تمام مدت قرارداد با حداکثر احتمال مشخص شده متحمل شود ، تعیین می شود. وام دهندگان بالقوه می توانند از توصیه های کمیته ارزیابی خطر بازل استفاده کنند.
هنگام استفاده از این روش ها ، می توانید خطرات وام ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهید. همچنین ، برای به حداقل رساندن ریسک ها ، امکان معرفی حق بیمه برای وام ، تعیین محدودیت برای عملیات بانکی و وجوه ذخیره در صورت ضرر وجود دارد.
