تعادل زمان کار ، سیستمی از شاخص ها است که در برنامه ریزی کار شرکت مشخص شده است. این شاخص ها می توانند منابع زمان کار کارگران ، توزیع آنها از نظر هزینه و استفاده را مشخص کنند. محاسبه تعادل برای شناسایی عوامل افزایش بهره وری کارگران در منطقی ترین استفاده از زمان انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تعادل برنامه ریزی شده ساعت کاری را تشکیل دهید. در آن ارزیابی امکان تغییر میزان زمان کار تولیدی را انجام دهید. در عین حال ، لازم است تغییر در تعداد روزهایی که کارمندان به کار نرفته اند (به دلایل خوب) و کاهش پیش بینی شده در تلفات مختلف زمان کار ، در نظر گرفته شود.
گام 2
گزارش واقعی (گزارشگری) مربوط به ساعات کار را پر کنید. شاخص های این تعادل ساعات کار را تحلیل کنید. به شما این امکان را می دهد که دلایل انحراف زمان کار واقعی استفاده شده از اهداف برنامه ریزی شده را شناسایی کنید. با کمک تجزیه و تحلیل انجام شده ، شما می توانید اقدامات لازم را در آینده ایجاد کنید ، که با هدف رفع نقایص و استفاده از تجربه مثبت انجام می شود.
مرحله 3
تعادل ساعات کار را برای هر کارگر متوسط محاسبه کنید. در همان زمان ، سعی کنید زمان کار را بین انواع هزینه ها تقسیم کنید که در 3 گروه اساسی خلاصه شده است. اولین آنها باید شامل هزینه هایی باشد که مشخص کننده زمان کار مفیدی است که برای هدف مورد نظر استفاده شده است.
مرحله 4
گروه هزینه دوم را محاسبه کنید. این شامل مقدار زمان کاری است که به دلایل معتبر در فعالیت های تولیدی شرکت استفاده نمی شود (به عنوان مثال ، تعطیلات: برای مطالعه ، برای بارداری ، زایمان ، منظم ، اضافی ، در زمان اجرای وظایف عمومی). در محاسبه این هزینه ها ، وقفه هایی را که در یک روز کاری رخ می دهد ، در نظر بگیرید.
مرحله 5
مقدار هزینه های زمان کار را برای گروه سوم تعیین کنید. این شامل تمام هزینه های دیگر زمان کار (غیبت ، غیبت با اجازه مدیر ، توقف در شیفت) است.
مرحله 6
هزینه های استاندارد را محاسبه کنید. به عنوان یک قاعده ، می توان آنها را از استانداردهای زمانی و یا مطابق با نتایج روز کاری بهترین کارمند شما دریافت کرد. در صورت عدم وجود چنین داده ای ، از هزینه های واقعی کسر کنید و مقدار هزینه های غیر منطقی زمان کار را حذف کنید.
