سرمایه در گردش آن دسته از دارایی های شرکت است که برای تداوم فعالیت های آن استفاده می شود. آنها شامل کالاهای تمام شده ، موجودی های تولیدی ، کار در دست انجام ، حساب های دریافتنی و وجوه موجود در حساب ها و صندوق های نقدی شرکت هستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تعیین نیاز به سرمایه در گردش در فرآیند سهمیه بندی انجام می شود ، به عنوان مثال تعیین استاندارد سرمایه در گردش. سه روش سهمیه بندی وجود دارد: روش شمارش مستقیم ، روش تحلیلی و ضریب.
گام 2
ماهیت روش حساب مستقیم در این واقعیت نهفته است که با در نظر گرفتن توسعه فنی شرکت ، حمل و نقل محصولات و عملکرد تسویه حساب های طرفین برای هر نوع سرمایه در گردش ، محاسبه معقولی از سهام انجام می شود. این روش بیشترین زمان را دارد ، اما با دقت بیشتر به شما امکان می دهد نیاز به سرمایه در گردش را تعیین کنید.
مرحله 3
بنابراین استاندارد سرمایه در گردش در ترکیب مواد اولیه و مواد به عنوان محصول متوسط نیاز روزانه به مواد و نرخ سهام در روز محاسبه می شود. مورد دوم زمان حمل و نقل ، ذخیره سازی ، تهیه مواد برای کار را در نظر می گیرد.
مرحله 4
هنجار سرمایه در گردش در سهام ظروف ، قطعات یدکی ، ابزارهای ویژه به عنوان محصول هنجار سهام در روبل ، که بر روی یک شاخص مشخص تنظیم شده است ، با مقدار برنامه ریزی شده دوم محاسبه می شود. به عنوان مثال ، نرخ سهام کانتینرها ، ابزارهای ویژه و دستگاه های ویژه در روبل به ازای هر هزار روبل محصولات قابل فروش با قیمت عمده تعیین می شود.
مرحله 5
هنجار سرمایه در گردش در سهام کالاهای نهایی در انبار یک شرکت به عنوان محصول میانگین تولید روزانه کالاهای تمام شده با هزینه تولید و هنجار سهام کالاهای نهایی در روزها تعریف می شود که شامل زمان انتخاب با طبقه بندی ، جمع آوری محصولات قبل از حمل و نقل ، حمل و نقل.
مرحله 6
روش تحلیلی هنگامی استفاده می شود که در دوره برنامه ریزی تغییر خاصی در عملکرد شرکت وجود نداشته باشد. در همان زمان ، استاندارد سرمایه در گردش با در نظر گرفتن نسبت بین میزان افزایش تولید و اندازه سرمایه در گردش در دوره گذشته ، به طور کلی تعیین می شود.
مرحله 7
با استفاده از روش ضریب ، با در نظر گرفتن شرایط تولید ، عرضه ، فروش محصولات و محاسبات ، استاندارد جدید بر اساس استاندارد دوره قبل تعیین می شود.
