بازده سهام مهمترین شاخص بهره وری یک شرکت است. مانند سایر شاخص های سودآوری ، این یک مقدار نسبی است و بازده حقوق صاحبان سهام را تعیین می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شاخص بازده حقوق صاحبان سهام ، میزان سود دریافتی صاحبان بنگاه اقتصادی از سرمایه خود را مشخص می کند. این نسبت به نسبت سود باقیمانده در اختیار شرکت ، ضرب در 100 ، به میزان سرمایه سهام محاسبه می شود (بخش III ترازنامه). پویایی این شاخص بر سطح سهام شرکت تأثیر می گذارد و کیفیت مدیریت پیشرفته سرمایه را نشان می دهد.
گام 2
اگر بازده سهام را با سطح بازده دارایی مقایسه کنیم ، می توانیم اثربخشی استفاده از اهرم مالی توسط شرکت (وامها و وامها) را تعیین کنیم. اگر سهم وجوه قرض گرفته شده در حجم دارایی های تشکیل شده افزایش یابد ، بازده سرمایه خود رشد می کند. تفاوت بازده حقوق صاحبان سهام و بازده حقوق صاحبان سهام كل اثر اهرم است. به عبارت دیگر ، این افزایش بازده سرمایه خود از طریق جذب وجوه (اعتبار) قرض گرفته شده است.
مرحله 3
هنگام تحلیل سودآوری سرمایه سهام ، آنها از چنین مفهومی به عنوان اهرم فشار استفاده می کنند. این نشان دهنده وزن ویژه منابع مالی جذب شده در میزان وجوه تشکیل دارایی های شرکت است. در صورت اطمینان از افزایش بازده سرمایه سهام همراه با میزان قابل قبول ریسک مالی ، نسبت منابع تشکیل املاک بهینه خواهد بود.
مرحله 4
بنابراین ، گاهی اوقات توصیه می شود که یک سازمان از وجوه قرض گرفته شده (وام) استفاده کند ، حتی اگر میزان سرمایه خود شرکت برای تشکیل املاک کافی باشد. این به دلیل این واقعیت است که تأثیر استفاده از وجوه قرض گرفته شده ، که در افزایش بازده حقوق صاحبان سهام بیان می شود ، ممکن است بالاتر از نرخ بهره برای استفاده از این وجوه باشد.
