شدت سرمایه شاخصی است که متقابل بهره وری سرمایه است ، که ارزش ارزش داراییهای ثابت در واحد تولید تولید شده توسط شرکت را نشان می دهد. این شاخص برای تعیین اثربخشی استفاده از دارایی های ثابت سازمان است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شدت سرمایه به عنوان نسبت متوسط هزینه سالیانه دارایی های ثابت به حجم تولید محاسبه می شود. مقدار بدست آمده نشان می دهد که برای دستیابی به حجم تولید مورد نیاز ، چه مقدار پول باید در دارایی های تولید سرمایه گذاری شود. با افزایش کارایی استفاده از دارایی های ثابت ، شدت سرمایه کاهش می یابد و بهره وری سرمایه افزایش می یابد.
گام 2
لازم به ذکر است که هنگام محاسبه این شاخص ، فقط هزینه دارایی های ثابت در نظر گرفته می شود و نه به طور کلی دارایی های ثابت. علاوه بر این ، استهلاک از هزینه اصلی آنها کسر نمی شود. این مهمترین عیب شاخص شدت سرمایه است ، زیرا روند مقایسه آن برای سازمانهای با سنین مختلف و دارایی های ثابت بسیار دشوار است.
مرحله 3
برای مقایسه مناسب تر ، شاخص شدت سرمایه به عنوان نسبت متوسط هزینه سالانه دارایی های ثابت به حجم محصولات تولید شده ، برای مدت معین فروخته نشده محاسبه می شود. در واقع ، هنگام تعیین شدت سرمایه ، مهم است که از کارآیی استفاده از وجوه مطلع شوید ، این بدان معنی است که اطلاعات مربوط به مقدار محصولات فروخته شده را نمی توان نادیده گرفت.
مرحله 4
شاخص شدت سرمایه در عمل محاسبات برنامه ریزی ، در طراحی ساخت ، در تعیین حجم هزینه های سرمایه و غیره استفاده می شود. علاوه بر این ، باید به خاطر داشت که ، تا حد زیادی ، مقدار این شاخص مستقیماً تحت تأثیر کارایی تولید در سازمان است. به عنوان مثال ، هنگام تغییر کار از یک رژیم یک شیفت به یک رژیم دو شیفت یا سه شیفت ، کارایی استفاده از دارایی های ثابت موجود افزایش می یابد ، به این معنی که شاخص شدت سرمایه کاهش می یابد. چنین بهینه سازی تولید می تواند تأثیر کلانی اقتصادی برای کل شرکت داشته باشد.
